1821 Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΒΑΛΤΕΤΣΙ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Γράφει ο Ιωάννης Ανάστ,Λιακούτσος

        

Σε λίγες μέρες θα εορτάσουμε την νικηφόρα μάχη του ΒΑΛΤΕΤΣΙΟΥ, καθοριστική για την απελευθέρωση του πολυβασανισμένου λαού μας. Ακούστηκαν κατά το παρελθόν και θα ακουστούν πάλι εκείνη την ημέρα Πανηγυρικοί λόγοι. Θα κατατεθούν στέφανοι κατά τα ειωθότα και θα αναπεμφθούν επιμνημόσυνες δεήσεις υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των αγνών και ανιδιοτελών αγωνιστών που έπεσαν υπέρ πατρίδος για να απολαμβάνουμε εμείς σήμερα ελευθερία.

Θεωρώ όμως επίκαιρο σήμερα που η χώρα μας και πάλι κινδυνεύει να χάσει την εθνική της υπόληψη και υπερηφάνεια, να μην προσθέσω και εγώ έναν ακόμη πανηγυρικό λόγο, αλλά να αφήσουμε τον ίδιο τον πρωτεργάτη της επανάστασης του 1821 τον άνθρωπο που έδωσε τα πάντα για τον αγώνα με αποκορύφωμα την δολοφονία (από ομοεθνείς μας) του πολυαγαπημένου του παιδιού Πάνου.

Σήμερα λοιπόν, ο γέρος του Μωριά έξω από την εκκλησιά της Παναγιάς της Βαλτετσιώτισσας, ανεβασμένος πάνω στο βάθρο εκεί που βρίσκεται το άγαλμά του, θα είχε πολλά να μας πει, να μας νουθετήσει, να μας συμβουλέψει, να μας επιπλήξει, να μας φρονηματίσει με εκείνη την βροντώδη και πομπώδη φωνή του με τον μοναδικό και χαρισματικό τρόπο που μόνον εκείνος ήξερε να ξεσηκώνει και να συγκινεί τα πλήθη. Και τι περίπου θα μας έλεγε; Θα ξεκινούσε από τους ταγούς, από τους αρχηγούς από την κεφαλή του Έθνους και πρώτα απ όλα από τους  πρώην και νυν πρωθυπουργούς και το πρώτο που θα συνιστούσε θα ήταν να αναρτήσουν  στο γραφείο τους και σε περίοπτη θέση το πορτρέτο του φίλου του, του πρώτου Κυβερνήτη, του Ιωάννη Καποδίστρια που άφησε την θέση του Υπουργού Εξωτερικών της Υπερδύναμης τότε Ρωσίας και ήρθε με προθυμία και απαράμιλλη αγάπη στην μόλις απελευθερωμένη από τον Τουρκικό ζυγό πολύπαθη πατρίδα για να την αναγεννήσει εκ της τέφρας. Και πράγματι σε τρεισήμισι χρόνια κατάφερε χωρίς ούτε έναν οβολό, στην κυριολεξία με άδειο ταμείο, να οργανώσει κράτος σύγχρονο με στρατό, αστυνομία, δημόσια διοίκηση, παιδεία κλπ και όλα αυτά με πολλές ώρες δουλειάς και πλήρη ανιδιοτέλεια. Δεν καταδέχτηκε όχι μόνον να πάρει ούτε έναν οβολό χορηγία αλλά τουναντίον υποθήκευσε και όλη την προσωπική και οικογενειακή του περιουσία οσάκις χρειάστηκε να βοηθήσει την πατρίδα. Τέλος χάρισε στην ταλαιπωρημένη πατρίδα μας και το αίμα του έξω από την εκκλησία του Αγ. Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο την ώρα που πήγε να λειτουργηθεί.

Και όλα αυτά σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα σε αντίθεση με τους σημερινούς κυβερνήτες που ζητούν λένε πρώτη και δεύτερη τετραετία για να ολοκληρώσουν το έργο τους.

Θα τους έλεγε να αλλάξουν ριζικά το ελληνικό σύνταγμα και να δώσουν στον πρώτο πολίτη της χώρας παρεμβατικό και ουσιαστικό ρόλο στα μέγιστα και σοβαρά θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής.

Θα τους έλεγε να περιορίσουν δραστικά τις θέσεις των εθνοπατέρων, δεδομένου ότι η χώρα μας φθάνει δεν φθάνει τα 10.000.000 κατοίκους μαζί με τους αλλοδαπούς.

Θα τους υπενθύμιζε βέβαια τα αυτονόητα δηλαδή πριν εκλεγεί ο κάθε βουλευτής θα πρέπει να έχει εκπληρώσει: 1) τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις 2) να έχει εργασθεί τουλάχιστον για δέκα χρόνια με πλήρη επαγγελματική επιτυχία 3) με την παρέλευση δύο τετραετιών να μην έχει δικαίωμα επανεκλογής 4) να διαβιούν λιτά και απέριττα για να αποτελούν φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση για τους Έλληνες.

Θα έλεγε ακόμη ο θρυλικός Γέρος  ότι και οι από κάτω, οι αξιότιμοι κύριοι της τοπικής αυτοδιοίκησης, να συμπεριφέρονται περίπου αναλόγως. Πολλές θέσεις εξ αυτών θα έπρεπε να τις κατέχουν αξιόλογοι αυτοδιοικητικοί υπάλληλοι κάτοχοι του αντικειμένου με πολυετή πείρα.

Τέλος, θα απευθυνόταν και σε εμάς τους πολυπληθείς και απλούς πολίτες με εκείνον τον παροιμιώδη και αλληγορικό του λόγο και θα μας έλεγε πάνω κάτω τα εξής:  Έλληνες, εγώ τα έψαλλα στους από πάνω, ξέρω καλύτερα από σας ότι το ψάρι χαλάει από το κεφάλι, αλλά μην βγάζετε και σεις την ουρά σας απ έξω, είστε και σεις συμμέτοχοι. Ανασκουμπωθείτε και δουλέψτε περισσότερο, χαλάστε λιγότερα, κρατείστε ψηλά και ως κόρη οφθαλμού εκείνα για τα οποία εμείς αγωνιστήκαμε και χύσαμε το αίμα μας. Τι είπαμε στην αρχή που ξεκινήσαμε την επανάσταση; Πιο ήταν το σύνθημά μας; Για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την ελευθερία. Διατηρείστε τις παραδόσεις μας, τα ήθη μας, τα έθιμά μας, την οικογένεια, κλείστε μέσα στην καρδιά σας τον Χριστό και την Πατρίδα, αφήστε τους καναπέδες και ασχοληθείτε με τα κοινά. Αφήστε τον οχαδερφισμό στην άκρη γιατί μέσα στο κοινό καλό βρίσκεται και το δικά σας.

Αγωνιστείτε σήμερα που οι συνθήκες είναι και πάλι δύσκολες όχι όμως τόσο δύσκολες όσο εκείνες του 1821.

Εάν διαθέτετε αγάπη, ομόνοια, σύμπνοια, φιλοτιμία να είστε σίγουροι ότι όχι μόνον θα ξεπεράσετε τα όποια εμπόδια ανέκυψαν, αλλά θα ανεβάσετε την Ελλάδα μας και πάλι ψηλά. Τούτο αν γίνει θα είναι για μας τους αγωνιστές της παλιγγενεσίας το μεγαλύτερο μνημόσυνο και εσάς θα σας ευγνωμονούν οι επερχόμενες γενιές.