Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ!

«Εμείς τραγουδάμε
για να σμίξουμε τον κόσμο.»

                       Γιάννης Ρίτσος

            Έχω μάθει από μικρό παιδί, ότι σε κάθε μεγάλη συμφορά που βρίσκει μια οικογένεια, μια γειτονιά, μια πόλη, μια περιοχή, μια Περιφέρεια, ένα κράτος, μια αόρατη δύναμη επεμβαίνει σε τέτοιες στιγμές και ενώνει σαν μια γροθιά τον κόσμο, έτσι ώστε πιο αποτελεσματικά να αντιμετωπίσει τη συμφορά που τον βρήκε.

            Θυμάμαι λοιπόν και μου έχουν μείνει βαθειά μέσα στο μυαλό μου χαραγμένα με ανεξίτηλα χρώματα τα παρακάτω:

-          Όταν συνέβαινε κάτι άσχημο σε κάποια οικογένεια, συγκεντρώνονταν όλο το σόι. Αφήνανε στην άκρη τις όποιες διαφορές που ίσως να υπήρχαν μεταξύ τους και προσφέρονταν όλοι τους, προκειμένου να αντιμετωπίσουν το κακό που τους βρήκε. Το πρόβλημα του ενός γινότανε αυτομάτως πρόβλημα όλων.

-          Όταν πάλι, σε κάποια γειτονιά, συνέβαινε κάτι, όλη η γειτονιά έτρεχε σε βοήθεια για να προλάβει το κακό και όλοι τότε έλεγαν θυμάμαι τη γνωστή ρήση « όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα, τρέξε να βοηθήσεις γιατί θα έρθει η φωτιά και στο δικό σου σπίτι ».

-          Ύστερα πάλι, θυμάμαι μικρός ακόμη, σε κάτι πλημμύρες που συνέβησαν σε  μια πόλη, έτρεχε όλος ο κόσμος μικροί και μεγάλοι, να κάνουν κάτι για να μη μεγαλώσει το κακό, που βρήκε τους ανθρώπους εκείνης της πόλης.

-          Τι να πρωτοθυμηθώ στα τόσα χρόνια που πέρασαν από την πλάτη μου και τα εκατομμύρια εικόνες που έχουν περάσει μπροστά από τα μάτια μου. Σεισμοί – λοιμοί και καταποντισμοί – φωτιές μικρές και μεγάλες, πόλεμοι, κατοχή, αντίσταση.....

            Ένας είναι ο κανόνας σε τέτοιες συμφορές. Οι άνθρωποι παραμερίζουν τις όποιες διαφορές έχουν και τρέχουν σαν μια γροθιά για να προλάβουν τα χειρότερα και να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο από όπου και αν προέρχεται.

            Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα που έχω βαθειά μέσα στο μυαλό μου είναι: η στάση που κράτησε ο τότε Γεν. Γραμματέας του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης. Μπροστά στον κίνδυνο της επίθεσης των Ιταλών το 1940, αν και ήταν μέσα στη φυλακή, εδώ κοντά στην Ακροναυπλία, αν και είχε περάσει τα πάνδηνα από την δικτατορία του Μεταξά, εν τούτοις, μπροστά στον μεγαλύτερο κίνδυνο της ξένης κατοχής, παραμέρισε τις τεράστιες διαφορές που είχε με την τότε εξουσία και με το ιστορικό εκείνο κάλεσμα, καλούσε τον Ελληνικό Λαό να ενωθεί και σαν μια γροθιά να αντιμετωπίσει τον ξένο εισβολέα!!

             Δεν υποστήριξε τότε ο Νίκος Ζαχαριάδης, να φτιαχτεί ένας ξεχωριστός στρατός με καθαρή αριστερή ιδεολογία, που θα δρούσε ξέχωρα ενάντια στον εισβολέα και σε ξεχωριστό μέτωπο.

            Τέτοια παρόμοια, αλλά μικρότερης έκτασης και σημασίας καλέσματα, το ΚΚΕ έχει να επιδείξει πάμπολλα στη μακρόχρονη και ιστορική του πορεία.

-          Να θυμηθούμε το κάλεσμα, να αντισταθεί ο Λαός ενωμένος, ενάντια στις δικτατορίες του Πάγκαλου και του Μεταξά;

-          Να θυμηθούμε το κάλεσμα, για αντίσταση του Λαού ενάντια στη τριπλή κατοχή της Ελλάδος, από Ιταλούς – Γερμανούς και Βούλγαρους, που προϊόν του καλέσματος εκείνου, ήταν η δημιουργία του ΕΑΜ και του ηρωικού έπους της Εθνικής Αντίστασης; Και όμως συγκροτήθηκε χωρίς το κόσκινο της ιδεολογικής καθαρότητας, αλλά με μοναδικό κριτήριο την αγάπη για την ελευθερία της πατρίδας. Τότε τη διάσπαση της εννιαίας δράσης προκάλεσε ο Ζέρβας με την καθοδήγηση του ξένου παράγοντα, των Εγγλέζων.

-          Να θυμηθούμε το κάλεσμα για το γκρέμισμα της χούντας των Συνταγματαρχών, με αποκορύφωμα την εξέγερση του Πολυτεχνείου; Και τότε δεν πρότεινε τη δημιουργία του δικού του Πολυτεχνείου με τη συμμετοχή ανθρώπων που να τους διακρίνει η ιδεολογική καθαρότητα.

-          Να θυμηθούμε την ίδρυση της Ενωμένης Αριστεράς, αμέσως μετά την πτώση της χούντας, για να μπορέσει ο Λαός να πορευτεί σε καλύτερες μέρες; Τι διαφορές θυμάμαι τότε, παραμερίστηκαν προκειμένου να κατέβουν οι δυνάμεις της Αριστεράς ενωμένες, στις πρώτες μετά τη χούντα Εθνικές εκλογές!! Το εγχείρημα εκείνης της ενότητας, έγινε μάλιστα, επτά χρόνια μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ λόγω ιδεολογικών διαφορών, οι οποίες όμως παραμερίστηκαν.

-          Να θυμηθούμε την ίδρυση του εννιαίου τότε Συνασπισμού, ύστερα από την ιστορική εκείνη συνάντηση του Χαρίλαου Φλωράκη με το Λεωνίδα Κύρκο; Είχε γίνει δεκτή με μεγάλο ενθουσιασμό από τις χιλιάδες Αριστερούς με τα γνωστά τότε εκλογικά αποτελέσματα περίπου 14% και γέλασαν τα χείλη κάθε πικραμένου τόσο των αγωνιστών της Αριστεράς, όσο και των απλών ανθρώπων που έβλεπαν ότι κάτι καινούργιο γεννιέται στη χώρα μας, δημιουργώντας μεγάλες ελπίδες!!

            Περασμένα μεγαλεία για την Αριστερά που διηγώντας τα να κλαίς!!!!

            Σήμερα. Τώρα. Επί των ημερών μας. Αυτά που ζούμε κάθε ώρα και κάθε στιγμή, πράγματι δεν έχουν καμιά σχέση με τις ιστορικές εκείνες στιγμές του παρελθόντος.

            Σήμερα λοιπόν, παρόλο που ένας νέος εχθρός, έχει εισβάλει στη χώρα μας, με τη μορφή της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, αλλά στην ουσία ενός κονσόρτσιουμ οικονομικών συμφερόντων, που έχουν καθίσει στο σβέρκο μας και δεν έχουν αφήσει τίποτα, μα τίποτα όρθιο, από όσα είχε κατακτήσει ο Ελληνικός Λαός με τους αγώνες του, σε αυτές τις δύσκολες στιγμές για τους εργαζόμενους, για τους συνταξιούχους, για τους αγρότες, για τους μικρομεσαίους, για τους νέους και τις νέες της χώρας μας, σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, για το παρόν και το μέλλον της πατρίδας μας, η Αριστερά βρίσκει ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ των δυνάμεών της, μεταξύ των όποιων πολιτικών σχηματισμών που έχει φτιάξει και προσπαθεί διασπασμένη να φέρει το όποιο αποτέλεσμα!!

            Αντίθετα σε όλη την Ευρώπη, από την Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Γερμάνια, μέχρι και την Γαλλία ακόμη, σε αυτά τα κράτη στα οποία ο Λαός τους, σε άλλα μεν είναι ήδη κολλημένος στο τοίχο και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα

έχουν ήδη καθίσει για τα καλά στο σβέρκο τους, σε άλλα δε, αν και μέχρι στιγμής τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα, εν τούτοις οι δυνάμεις της Αριστεράς μπροστά σε αυτή την λαίλαπα, σε αυτή την επίθεση, σε αυτή την χιονοστιβάδα που έρχεται εναντίον τους, παραμέρισαν τις όποιες διαφορές τους και αποφάσισαν να ενωθούν για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις όποιες επιπτώσεις, με τον πιο ανώδυνο τρόπο.

            Το πιο τρανό παράδειγμα, ανάγκης της ενότητας των δυνάμεών τους, για να πετύχουν κάτι καλύτερο, είναι οι αποφάσεις, τόσο της ΦΑΤΑΧ, όσο και της ΧΑΜΑΣ, που παραμέρισαν τις όποιες διαφορές τους και ενώθηκαν προκειμένου να έρθουν καλύτερες μέρες για το Λαό τους!!

            Εκεί κι αν υπήρχαν διαφορές! Εκεί δεν περίμενε κανείς κάτι τέτοιο! Εκεί όλοι μας λέγαμε « αν βγεί ο ήλιος από τη δύση » τότε θα ενωθούν οι δυο αυτές Παλαιστινιακές πολιτικές δυνάμεις (παρατάξεις) και εν τούτοις έγινε!!

            Μέχρι και μακροχρόνιος εμφύλιος πόλεμος υπήρχε μεταξύ τους, με χιλιάδες θύματα, με ποταμούς αίματος, όλα αυτά τα χρόνια και όμως μπροστά στο κοινό εχθρό, μπροστά στο κοινό όφελος για το Λαό τους και αφού διαπιστώσανε ότι τόσα θύματα και τόσο αίμα από την αντιπαράθεση μεταξύ τους έχουν πάει χαμένα, έστω και καθυστερημένα, αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για κάτι καλύτερο στο τόπο τους και στο Λαό τους!!

            Αυτά τα βλέπει; Αυτά τα ακούει; Αυτά τα μαθαίνει η ηγεσία του ΚΚΕ στη χώρα μας;

-          Βλέπει την επίθεση που δέχονται οι κατακτήσεις του εργαζόμενου, του συνταξιούχου, του μικροαγρότη, του μικρομεσαίου επαγγελματία; Βλέπει ότι δεν υπάρχει προηγούμενη τέτοια επίθεση στην ιστορία μας;

-          Ακούει τις φωνές αγανάκτησης από όλους και από όλες; Νέους και νέες; Μεσήλικες και ηλικιωμένους; Θιγόμενους και θιγόμενες από αυτή την επίθεση; Φωνές που λένε να σταματήσει πια, αυτή η διάσπαση στη δράση που διευκολύνει  τους οικονομικούς κατακτητές μας.

-          Μαθαίνει το τι γίνεται σε όλη περίπου την Ευρώπη ακόμη και σε αυτή τη Μέση Ανατολή; Σε όλες τις παραμεσόγειες χώρες; Όπου οι Λαοί ενωμένοι παλεύουν και αγωνίζονται για να αντιμετωπίσουν, άλλοι την επίθεση που δέχονται οι κατακτήσεις τους και άλλοι για να φέρουν καλύτερες μέρες στην χώρα τους;

            Πιστεύω ότι όλα τα βλέπει, όλα τα ακούει, όλα τα μαθαίνει. Ένας μικροπολιτικός εγωισμός όμως, δεν αφήνει να παρθούν διαφορετικές αποφάσεις, που θα διορθώσουν λαθεμένες πρακτικές, σε ότι έχουν να κάνουν, με το διασπαστικό τρόπο δράσης τους!

            Όμως η ιστορία θα καταλογίσει ευθύνες και θα ζητήσει εξηγήσεις, μόνο που τότε θα είναι πολύ αργά. Τότε οι απόγονοί μας, θα γράφουν και θα μαλώνουν μεταξύ τους, για το ποιός έφταιγε τότε που γινόντανε όλα αυτά σε βάρος του Λαού και οι δυνάμεις της Αριστεράς περί άλλων συζητούσαν!!

            Όσο όμως υπάρχει χρόνος, όσο όμως μπορούμε να προλάβουμε τα χειρότερα, θα πρέπει να αφήσουμε αυτά τα παιδαριώδη καμώματα:

-          Ο ένας εργαζόμενος στη πλατεία Πετρινού και ο άλλος στη πλατεία Αγίου Βασιλείου!

-          Ο ένας θιγόμενος από τα διόδια, σήμερα ανοίγει τις μπάρες και ο άλλος αύριο!

-          Ο ένας διαμαρτυρόμενος, σήμερα στην κατάληψη κάποιου κυβερνητικού κτιρίου και ο άλλος αύριο, προκειμένου να διαμαρτυρηθούμε για τα όσα γίνονται!!

           Πρέπει να δούμε το συμφέρον μας, που δεν είναι άλλο από εκείνο της ενότητας των δυνάμεων μας και προπαντός της ενότητας στους αγώνες και στην καθημερινή μας δράση.

            Γι αυτό και θα πρέπει στις 11 του Μάη, που είναι, μια ακόμη μέρα διαμαρτυρίας για τα όσα γίνονται σε βάρος μας, να βρεθούμε όλοι μαζί στην πλατεία Αγίου Βασιλείου, εκεί που μας καλούν να συγκεντρωθούμε τα θεσμικά μας συνδικαλιστικά όργανα, όπως είναι το Εργατικό Κέντρο Αρκαδίας και αν δε μας αρέσει η διοίκησή του, πάλι ενωμένοι να μπορέσουμε να την αλλάξουμε.

-          Δυστυχώς δεν υπάρχει άλλο φάρμακο.

-          Δυστυχώς δεν υπάρχει άλλη λύση.

-          Δυστυχώς δεν έχει να μας διδάξει κάτι διαφορετικό η παγκόσμια ιστορία  του εργατικού και του Αριστερού κινήματος.

            Ας περιμένουμε να δούμε!!!

            Όμως, θέλει από όλους μας: « Συν Αθηνά και χείρα κίνει ».

            Κάτι θα πρέπει να κάνει ο καθένας μας, από όποια θέση κι αν έχει. Περιμένω να ακούσω και να διαβάσω κάποιο προβληματισμό επί των όσων έχω γράψει.

            Μπορούμε από τα κάτω. Εμείς που είμαστε τα πρώτα θύματα αυτής της επίθεσης που δεχόμαστε, να βάλει ο καθένας μας ένα λιθαράκι στην υπόθεση της ενωτικής δράσης των αγώνων μας, έτσι ώστε να κάνουμε πράξη τα λόγια του Ποιητή μας Γιάννη Ρίτσου.

Και να αδερφέ μου
που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα
δε χρειάζονται περισσότερα.

.
Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε
για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου,
απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε
για να σμίξουμε τον κόσμο.

(απόσπασμα  από το ποίημα «και να αδερφέ μου»,

του έργου «καπνισμένο τσουκάλι»).

Τρίπολη 4-5-2011

Τάσος Παπαζαχαρίας

Μέλος του Συντονιστικού Οργάνου

Της Δημοτικής Κίνησης Δήμου Τρίπολης

ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ

Tasospapazax.blogspot.com