Είχε την τιμή να εισηγηθεί, με την ιδιότητα του αντιδημάρχου επί των οικονομικών, που του την εμπιστεύθηκε ο Δήμαρχος, τον πρώτο προϋπολογισμό του Καλλικρατικού δήμου Τρίπολης. Όπως, την ίδια τιμή είχε όταν εισηγήθηκε το 1999 τον πρώτο προϋπολογισμό του Καποδιστριακού Δήμου Τρίπολης. Ο λόγος για τον Σάββα Σαββάκη.
Η εισήγηση του, για το προϋπολογισμό του Δήμου Τρίπολης, εμπεριείχε πολιτικό περιεχόμενο, γιατί –όπως είπε- «αυτό είναι η ουσία του προϋπολογισμού και όχι οι εκατοντάδες κωδικοί του δαιδαλώδους και απαρχαιωμένου δημοσιολογιστικού συστήματος».
Και το σπουδαιότερο είναι ότι για πρώτη φορά ο προς ψήφιση προϋπολογισμό συνοδεύεται και με μια πολιτική-αυτοδιοικητική ανάλυση κι' αυτό γιατί – όπως τόνισε- «η νέα δημοτική αρχή θέλει να παρουσιάσει ένα νέο πρόσωπο στην άσκηση της τοπικής εξουσίας.
Ένα πρόσωπο
χωρίς μικροπολιτικές σκοπιμότητες και μεμψιμοιρίες, ώστε να
συμβάλλει αποτελεσματικά στην ποιοτική αναβάθμιση του θεσμικού ρόλου της
τοπικής αυτοδιοίκησης».
Στην εισήγηση του, εξήγησε κάτω από ποιες προϋποθέσεις, «ο Καλλικράτης θα είχε αποτελεσματική εφαρμογή και αποδοχή στην πράξη διότι πολιτική, διοικητική και φορολογική αποκέντρωση που δεν απευθύνεται στην κοινωνία, δεν διευκολύνει και δεν βελτιστοποιεί τις σχέσεις και τη λειτουργία του πολιτικού σώματος με την κοινωνία των πολιτών, την οικονομία και τον πολιτισμό».
Κάτω από ποιες προϋποθέσεις «θα μπορούσαμε να παρουσιάζαμε σήμερα έναν πραγματικά αυτοδύναμο προϋπολογισμό, οραματικό που να ανταποκρινόταν στις προσδοκίες των πολιτών και όχι κατά «παραγγελία» για να λειτουργήσει ο δήμος».
Μεταξύ άλλων, ανέφερε: «Η συζήτηση επί της ψήφισης του προϋπολογισμού, δεν είναι μια τυπική διαδικασία. Κατ' αρχήν βεβαίως και αποτελεί την κορυφαία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, παράλληλα όμως πρέπει να στέλνει πολιτικά μηνύματα σε συγκεκριμένους αποδέκτες οι οποίοι ανέκαθεν χειραγωγούν την τοπική αυτοδιοίκηση. Μηνύματα πως ένας κατ' ευφημισμό ανεξάρτητος οργανισμός δεν μπορεί να καταρτίζει κατά «παραγγελία» προϋπολογισμούς. Κι' αυτό συμβαίνει γιατί ποτέ μέχρι τώρα δεν δόθηκε η δυνατότητα στην αυτοδιοίκηση που είναι ο πλησιέστερος στον πολίτη θεσμός, να διαχειρίζεται από μόνη της τους θεσμοθετημένους υπέρ αυτής κεντρικούς πόρους που αντιπροσωπεύουν σχεδόν το 75% επί των συνολικών εσόδων των δήμων, πόρους που τους διαχειρίζεται κατά το δοκούν η εκάστοτε κεντρική εξουσία»
Για να προτείνει στη συνέχεια: «Ωστόσο, θεωρώ πως η ανεξαρτησία της αυτοδιοίκησης θα ήταν εφικτή αρκεί ο
«Καλλικράτης»να συνδυαζόταν με μια παραλλαγή του Γερμανικού μοντέλου
αυτοδιοίκησης με το απλό σκεπτικό: αφού το Γερμανικό μοντέλο εκλογικού
συστήματος κρίνεται ως το ιδανικότερο για την εξυγίανση του πολιτικού μας
συστήματος γιατί να μην είναι εξίσου ιδανικό και το Γερμανικό μοντέλο
αυτοδιοίκησης για την ανεξαρτητοποίηση της δικής μας.
Μια παραλλαγή του Γερμανικού μοντέλου-όπως την αντιλαμβάνομαι-
«μεταφράζεται» σε μια ουσιαστική πολιτική, διοικητική και φορολογική
αποκέντρωση «ομοσπονδιακού» τύπου που όμως δεν θα κλονίζει αλλά θα
εμπλουτίζει ποιοτικά την ενότητα του κράτους και του Δημοκρατικού ελέγχου. Ενός
«ομοσπονδιακού»τύπου για να λειτουργήσουν το τοπικό και περιφερειακό επίπεδο ως
ανεξάρτητοι άξονες μιας πολύπλευρης ανάπτυξης στο κοινωνικό, οικονομικό,
πολιτικό, διοικητικό και πολιτιστικό πεδίο. Ενός «ομοσπονδιακού» τύπου της
ανοικτής και συμμετοχικής διοίκησης, της αξιοποίησης των ανθρώπινων
δυνατοτήτων και της Δημοκρατίας, που να τον διακρίνουν οι ηγετικές και
δημιουργικές ικανότητες και διάθεσης του πολιτικού και διοικητικού προσωπικού.
Αυτή η παραλλαγή του Γερμανικού μοντέλου θα συντελούταν με τη συνοδεία ενός
νέου νομικού και θεσμικού πλαισίου- περιλαμβανομένης και της συνταγματικής
κατοχύρωσης-που θα έδινε τη δυνατότητα στην τοπική αυτοδιοίκηση να λειτουργεί
αυτόνομα δηλ. να έχει την ικανότητα να «αυτοκυβερνάται» στα πλαίσια μιας
πραγματικής πολιτικής, διοικητικής και φορολογικής αποκέντρωσης.
Πως φανταζόμουν τώρα σε γενικές γραμμές το λειτουργικό-οργανωτικό σύστημα
«ομοσπονδιακού» τύπου.
Πολιτική - Διοικητική ανεξαρτησία
1) πέραν των μεταβιβαζόμενων κρατικών αρμοδιοτήτων, έπρεπε με νομοθετική ρύθμιση να γινόταν διαχωρισμός των υποθέσεων τοπικού και γενικού ενδιαφέροντος
2) να θεσπιζόταν ένα κεντρικό περιφερειακό συμβούλιο που θα είχε το δικαίωμα και την ευθύνη να «αυτονομοθετεί» για τις υποθέσεις τοπικού ενδιαφέροντος στα πλαίσια νόμου του κράτους
3) να θεσπίζονταν οργανωτικά κοινωνικά σχήματα της συμμετοχικής δημοκρατίας που θα καταλάμβαναν τη θέση ενός νέου αιρετού αποφασιστικού σώματος που εκπρόσωποι τους θα συμμετείχαν στα περιφερειακά συμβούλια, στο κεντρικό περιφερειακό συμβούλιο και στα δημοτικά συμβούλια
Οικονομική αυτοδυναμία -Φορολογική αποκέντρωση
Όλες οι μεταρρυθμίσεις στον χώρο της αυτοδιοίκησης έπρεπε πρωταρχικά να αντιμετωπίζονταν από οικονομική άποψη γιατί το κυρίαρχο κριτήριο που προσμετράται στη Δημοκρατική ανεξαρτησία οιουδήποτε οργανισμού είναι η οικονομική του αυτοτέλεια. Διαφορετικά περιορίζεται λόγω της οικονομικής αδυναμίας και εξάρτησης η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας δηλ. εξασθενείται ο δημοκρατικός χαρακτήρας της αυτοδιοίκησης Για τον σκοπό αυτό έπρεπε:
α) να συστηνόταν ένας αυτόνομος διαχειριστικός οργανισμός της τοπικής αυτοδιοίκησης , πρόταση που αποδέχθηκε επί της αρχής το δημοτικό μας συμβούλιο για υπό σύσταση δικτύου δήμων
β) να καθιερωνόταν η τοπική φορολογία (πέραν των ανταποδοτικών τελών) που θα προήρχετο από το 20% του φόρου εισοδήματος των φυσικών και νομικών προσώπων από το 12% του ΦΠΑ και από το 50% του φόρου ακίνητης περιουσίας. Δεν θα επρόκειτο για νέα φορολογία. Απλά το 80% από το 100% π.χ του φόρου εισοδήματος θα αποτελούσε την κρατική φορολογία και το 20% την τοπική,
γ) να προσθέτονταν νέοι οι κωδικοί των εσόδων των παραπάνω φορολογιών ώστε με την είσπραξη τους τα αναλογούντα στην τοπική φορολογία ποσά να καταθέτονταν• απ' ευθείας στον αυτόνομο διαχειριστικό οργανισμό ο οποίος στη συνέχεια θα κατένεμε τους πόρους με τα ισχύοντα αντικειμενικά κριτήρια,
δ) να καθοριζόταν με νομοθετική ρύθμιση κατώτερος συντελεστής τοπικής φορολογίας εισοδήματος των επιχειρήσεων ως κίνητρο-πέραν των κρατικών- για την πραγματοποίηση παραγωγικών επενδύσεων και για νέες θέσεις εργασίας ώστε να ενισχυόταν η περιφερειακή ανάπτυξη και η απασχόληση
Αρχή επικουρικότητας
Στα πλαίσια της αρχής της επικουρικότητας, το κράτος να ενίσχυε με κρατικούς πόρους τους Δήμους εκείνους που στα πλαίσια της τοπικής ανάπτυξης, θα μείωναν την τοπική φορολογία. Οι πόροι αυτοί να προέρχονταν από τα τέλη κυκλοφορίας ή από άλλες πηγές κρατικών εσόδων.»
Πηγή:Αρκαδικές Ειδήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου