«ΠΡΩΤΟ ΒΙΟΛΙ» ΚΑΙ… ΠΡΩΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΠΙΣΤΑ!

Για χρόνια ολόκληρα, αυτοί που συγκέντρωναν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας στις τοπικές κοινωνίες ήταν οι δήμαρχοι. Με αυτούς αρχίζαμε τη μέρα μας, με αυτούς την τελειώναμε. Τους περιφερειάρχες τους είχαμε γράψει κανονικά. Είτε υπήρχαν είτε δεν υπήρχαν, για μας ήταν το ίδιο και το αυτό. Κι όμως, οι περιφερειάρχες, παρά το γεγονός ότι τους είχαμε γυρίσει την πλάτη, κάθε άλλο παρά δυστυχισμένοι ήταν. Το αντίθετο. Το χαίρονταν. Κατά βάθος αυτό γούσταραν. Να μην ασχολείται κανείς με την πάρτη τους… Και μετά ήρθαν οι τελευταίες «Καλλικρατικές» εκλογές, κι όλα άλλαξαν. Οι προβολείς έφυγαν απ’ τους δήμαρχους και στράφηκαν στους περιφερειάρχες! Πάρτε σαν παράδειγμα την περίπτωση Τατούλη. Από την ημέρα που κάθισε στον θρόνο της Περιφέρειας Πελοποννήσου, άπαντες τρέχουν πίσω του. Φίλοι, εχθροί, ΜΜΕ, απλοί πολίτες, με αυτόν ασχολούνται. Ό,τι πει, ό,τι κι αν κάνει, αυτός είναι το πρώτο θέμα.

Τους έχει επισκιάσει όλους. Βέβαια, εδώ που τα λέμε, αυτό ήταν που επιδίωκε εξ’ αρχής και ο ίδιος ο Πέτρος. Ήθελε να είναι… πρώτο τραπέζι πίστα. Και να πουν το κατάφερε. Ενδεχομένως να ρωτήσει κάποιος, για ποιον λόγο να θέλει ο Τατούλης να είναι πρώτο βιολί στην επικαιρότητα; Μήπως έχει αποκτήσει εκ νέου φιλοδοξίες για μελλοντική ενασχόλησή του με την πολιτική; Άγνωστον. Ουδείς μπορεί να απαντήσει με σιγουριά επ’ αυτού. Αυτό που δείχνει να είναι σίγουρο, είναι ότι απλώς ο Πέτρος, είτε έτσι είτε αλλιώς, θέλει να βρίσκεται μέσα στο παιχνίδι, ποντάροντας στο γεγονός ότι αργά ή γρήγορα η οικονομική κρίση θα οδηγήσει τη χώρα και σε μια βαθύτατα πολιτική κρίση και ότι αυτή η πολιτική κρίση θα γεννήσει νέους συσχετισμούς. Αν όντως λοιπόν υπάρξουν αυτοί οι νέοι συσχετισμοί, για ποιον λόγο να μη βρεθεί μέσα σε αυτούς και ο Τατούλης; Αν του κάτσει, του έκατσε. Αν δεν του κάτσει, δεν θα τα βάψει και μαύρα…

Μέχρι στιγμής πάντως, ο Πέτρος «το παίζει» μια χαρά. Με την πρώτη ευκαιρία, είτε αυτή λέγεται διαφωνία ή αντιπαράθεση με κάποια πράσινα στελέχη, αφήνει να περάσει προς τα έξω το μήνυμα ότι ένας περιφερειάρχης δεν είναι και δεν μπορεί να είναι κομματικός παράγοντας. Με λίγα λόγια χτίζει ένα υπερκομματικό προφίλ, το οποίο θα τον βοηθήσει στο μέλλον, αν και όταν υπάρξουν διαφοροποιήσεις στο πολιτικό σκηνικό που γράφαμε και πιο πάνω. Ταυτόχρονα ο Τατούλης, υπενθυμίζει με τον τρόπο του ότι δεν πήγε αυτός στο Πασόκ, αλλά το Πασόκ σε αυτόν. Αυτό, δεν σημαίνει ντε και καλά αυτό που υποστηρίζουν πολλοί, ότι δηλαδή ο περιφερειάρχης συγκρούεται με το Πασόκ και ότι το κόμμα εμφανίζεται δυσαρεστημένο με τον Τατούλη. Πάρτε σαν παράδειγμα την περίπτωση με τον προϋπολογισμό της Περιφέρειας και την αντιπαράθεση του Πέτρου με τον Τάσο Αποστολόπουλο. Ναι μεν ο Τατούλης «τα έχωσε» στον Τάσο, χαρακτηρίζοντάς τον «υπαλληλάκο», ταυτόχρονα όμως, είπε και κάτι που πέρασε στα ψιλά. Είπε ότι «τέτοιες νοοτροπίες -αναφερόμενος στον Αποστολόπουλο- κάνουν κακό στην Κυβέρνηση». Τι έχουμε εδώ; Έχουμε έναν Τατούλη που δείχνει να συγκρούεται με ένα Πασοκικό στέλεχος, όμως έχουμε και έναν Τατούλη που δείχνει να ενδιαφέρεται για τη σωστή λειτουργία της Πασοκικής Κυβέρνησης! Δείχνει ότι θέλει να την βοηθήσει να αποφύγει τις κακοτοπιές! Με ένα σμπάρο δυο τριγόνια. Είναι νομίζω, κάτι παραπάνω από ορατό, ότι ο περιφερειάρχης πασχίζει, εκτός όλων των άλλων, να κρατήσει… ισορροπίες. Θα καταφέρει κάτι τέτοιο μέχρι το τέλος της θητείας του; Ούτε εδώ υπάρχουν απαντήσεις. Ο καθένας όμως μπορεί να κάνει τις δικές του εκτιμήσεις επ’ αυτού.

Και κάτι τελευταίο. Είναι γνωστό πως και τα πιο δυνατά και ισχυρά κάστρα πέφτουν εκ των έσω, και όχι εκ των έξω. Ως εκ τούτου, έχει πολύ μεγάλη σημασία, το πόσο δυνατά είναι τα θεμέλια πάνω στα οποία λειτουργεί η παράταξη του Τατούλη. Ο ίδιος ο Τατούλης, οφείλει να διαπιστώσει ποια μπορεί να είναι τα πρόσωπα από το εσωτερικό της παράταξής του, που δείχνουν «να μην τραβάνε στην ανηφόρα». Αν διαπιστώσει και εντοπίσει κάποια τέτοια πρόσωπα, πρέπει να τους κάνει ιδιαίτερα φροντιστηριακά μαθήματα, τώρα που είναι σχετικά νωρίς.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα << Αρκαδικοί Ορίζοντες>>