“ΑΓΝΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΚΡΑΣΙ”

Ευθυμογραφημτα…Μεταξύ σοβαρού και αστείου

Γράφει ο Ανδρέας Τριανταφυλλόπουλος

                              

   Η σκηνή που περιγράφω στη συνέχεια, είναι σε όλους μας γνωστή:

     Έχουμε καθήσει μαζί  με την παρέα μας  (μικρή ή μεγάλη) στις καρέκλες κάποιου ταβερνοεστιατόριου με σκοπό να περάσουμε όμορφα τρώγοντας και πίνοντας.

 Σε λίγο (τί λίγο, πολλές φορές μετά από συνεχείς κλήσεις και παρακλήσεις ) καταφθάνει και ο σερβιτόρος που πολλές φορές δεν μοιάζει καθόλου να είναι επαγγελματίας αλλά κατά τύχη,  ως συγγενής του ιδιοκτήτη, και αρχίζει να παίρνει την παραγγελία προτείνοντάς μας ως σπεσιαλιτέ και ό,τι έχει μείνει από την προηγουμένη ή γενικώς στα αζήτητα.

  Πρίν κλείσει η διαδικασία και μας διαβεβαιώσει ότι όλα είναι αγνά, σπιτικά και ντόπια και η μαγείρισα έχει ...5 αστέρια  MICHELΙN*  και ...οχτώ πτυχία (συνήθως αλλοδαπή και παράνομη μετανάστρια, στην καλύτερη περίπτωση  δε, συγγενικό πρόσωπο του ταβερνιάρη)

 ή έμαθε να μαγειρεύει σπιτικά από τη μακαρίτισσα τη μάνα της (που μόνο τραχανά ήξερε να βράζει), φτάνουμε και στη δύσκολη ερώτηση:

-Τι θα πιείτε;

-        Υπάρχει κρασί;

-        Βεβαίως και πολύ καλό.

-        Τί κρασί είναι αυτό;

-        Αγνό, σπιτικό, δικό μας.

-        Δικό σας; δηλαδή έχετε αμπέλια, οινοποιείο και κάβα;

-        Όχι μας το φέρνει ο θείος από το διπλανό χωριό.

 Αν καμιά φορά ισχυριστεί ότι έχουν κάβα ή βαρέλια και του ζητήσει κάποιος να τα δεί, αλλάζει συζήτηση και το ρίχνει στο καλαμπούρι.

 -  Τα βαρέλια είναι στο χωριό και το φέρνω εδώ σε δοχεία.

    Αν επιμείνετε και πάλι να σας τα δείξει θα προσπαθήσει να το αποφύγει με διάφορες δικαιολογίες και έτσι σε λίγο θα σας φέρει σε καράφα ή και στο παραδοσιακό κόκκινο  μισόκιλο ένα υγρό που μοιάζει με κρασί αλλά, δυστυχώς,  δεν είναι. Αυτό βέβαια, το καταλαβαίνει κάποιος που έχει κάποιες γνώσεις και εμπειρία για το κρασί αλλά οι περισσότεροι το πίνουν και (το χειρότερο) αποφαίνονται με ύφος γευσιγνώστη περί της αρίστης ποιότητάς του σε πολλούς δε θυμίζει και τα παλιά:

-        Μου θυμίζει εκείνο που έβαζε ο παππούς μου στο χωριό!!

Στη συνέχεια απευθύνονται στον “παράξενο” της παρέας που ήταν δύσπιστος και ζητούσε από τον  “άνθρωπο” εξηγήσεις και λεπτομέρειες.

-        Ωραίο κρασί, καημένε. Τζάμπα γκρινιάζεις.

  Το πόσο ωραίο και αγνό είναι θα το καταλάβουν την επομένη με πονοκέφαλο και ξηροστομία, δυσπεψία και κακή διάθεση.  Πολλοί το υποψιάζονται και, προληπτικά το αναμιγνύουν με σόδα ή αναψυκτικό, που όμως το κάνει χειρότερο.

  Το πρόβλημα του χύμα κρασιού σε χώρους μαζικής εστίασης έχει εντοπιστεί εδώ και πολλά χρόνια (σχεδόν μισό αιώνα) από τους ειδικούς  αλλά το επίσημο κράτος κωφεύει και αδιαφορεί επιτρέποντας στους ταβερνιάρηδες να κοροϊδεύουν τον κόσμο πουλώντας του αμφίβολης ποιότητας “κρασιά” ανώνυμα και χύμα, αγνώστου  προελεύσεως και χημικής συνθέσεως που απλώς έχουν ίχνη αρώματος και γεύσης οίνου.

 Οι εστιάτορες-ταβερνιάρηδες εκμεταλλευόμενοι τρία βασικά στοιχεία, την άγνοια των περισσοτέρων,  την καλή διάθεση και την ανεκτικότητά τους  ώστε να μη χαλάσει η “ωραία ατμόσφαιρα της παρέας” και με το δέλεαρ της φτηνής τιμής (φτηνό αλλά ακριβό για αυτό που είναι) κερδίζουν εις βάρος των πελατών τους ποτίζοντάς τους εν γνώσει τους χημικά υγρά που μοιάζουν με κρασί.

  Η Πολιτεία όμως τι κάνει; Τι να κάνει θα μου πείτε, εδώ δεν ξέρει τι της ξημερώνει αύριο με τα χάλια που έχει. Με τα κρασιά θα ασχοληθεί τώρα; Εδώ έβγαλε και νόμο για το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους και οι καπνιστές την καταξεφτίλισαν και την ξεφτιλίζουν καθημερινά γράφοντάς τον στα παλιά τους τα παπούτσια με την ανοχή και των μη καπνιστών του οποίους δεν υπολογίζουν καθόλου έχοντας την πεποίθηση ότι πρέπει να δείχνουν κατανόηση στην κλινική, όντως ,κατάστασή τους ,αυτής του εξαρτημένου από την νικοτίνη ατόμου.

    Στο θέμα του χύμα  ανώνυμου κρασιού πρέπει να καθιερωθεί  νομοθετικά  η απαγόρευση πώλησής του σε χώρους μαζικής εστίασης και να πωλείται μόνο εμφιαλωμένο σε κάθε μεγέθους συσκευασία, φθηνό ή ακριβό, ανάλογα με την ποιότητά του αλλά θα είναι επώνυμο και ελέγξιμο ανά πάσα στιγμή.

    Η ρομαντική ανάμνηση της ταβέρνας της γειτονιάς με τα κρασοβάρελα γεμάτα αγνή ρετσίνα ή κοκκινέλι, έχει πάψει να ισχύει εδώ και καιρό και πρέπει να προσαρμοστούμε στην πραγματικότητα

  Μέχρι τότε που θα γίνει αυτό, καλό είναι να αποφεύγουμε όλοι το χύμα κρασί πίνοντας οτιδήποτε εμφιαλωμένο και επώνυμο (κρασί ή μπύρα) και αν δεν αντέχει η τσέπη μας καλύτερα νεράκι του Θεού.

    Στην υγειά μας.....

ñ  *     Ο Οργανισμός γαστρονομίας MICHELIN είναι διεθνώς αναγνωρισμένος για το κύρος του έχει δε σαν αντικείμενο την βαθμολόγηση των εστιατορίων σε όλο τον κόσμο με “αστέρια”

           Τα 5 αστέρια είναι η μεγαλύτερη δυνατή διάκριση και την έχουν μόνο 3 εστιατόρια    παγκοσμίως. Στην Ελλάδα υπάρχουν μόνο 2 εστιατόρια με  2 αστέρια.