Πολιτικοί και Πολιτική

Γράφει ο Παναγιώτης Καρβελάς

Υποψήφιος βουλευτής της Ν.Δ στην Αρκαδία

Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά στη μεταπολίτευση, οι πολιτικοί βρίσκονται στο στόχαστρο. Πολιτικοί όλων των κομμάτων, ηλικιών και τάσεων λοιδορούνται και κατηγορούνται για την κατάσταση της οικονομίας και της χώρας μας. Δυσκολεύονται να παραστούν σε κοινωνικές και πολιτικές εκδηλώσεις, ακόμα και να κυκλοφορήσουν ελεύθερα σε κεντρικούς δημόσιους χώρους. Δεν είναι τυχαίο ότι σε καθημερινή βάση η Βουλή είναι αποκλεισμένη από τους «αγανακτισμένους», που έχουν στρατοπεδεύσει στο Σύνταγμα, αποδοκιμάζοντας Βουλευτές, πολιτικούς και όσους εκφράζουν κάθε μορφή εξουσίας.

Μέσα στο τεταμένο κλίμα των ημερών, με τη δύσκολη οικονομική πραγματικότητα να επηρεάζει άμεσα την καθημερινότητά μας, οι πολιτικοί είναι εύλογα ο πρώτος και κύριος στόχος των πολιτών. Είναι αναμενόμενο να κατηγορούνται για λανθασμένες πολιτικές επιλογές, για αδυναμία ανασυγκρότησης της διαλυμένης από καιρό δημόσιας διοίκησης, για ρουσφετολογική νοοτροπία, για διαφθορά, πλουτισμό, αλαζονεία. Οι ιστορικοί και του μέλλοντος θα αναλύσουν και θα προσδιορίσουν με ακρίβεια τις ευθύνες όλων όσων διαχειρίστηκαν τα τελευταία χρόνια τη δημόσια εξουσία.

Πέρα, όμως, από την ουσιαστική εμπλοκή και ευθύνη των πολιτικών για τη σημερινή πραγματικότητα, είναι βασικό να επισημάνουμε τη στάση ζωής τους, κατά τη διάρκεια του πολιτικού τους βίου. Είναι πλέον δεδομένο, ότι οι πολιτικοί και κατά συνέπεια η πολιτική έχουν απομακρυνθεί από τον λαό. Η συνύπαρξη και διασύνδεση με άλλες κοινωνικές και οικονομικές τάξεις, οι επιδράσεις από το εξωτερικό, η πολυτελής διαβίωση οδήγησαν πολλούς από αυτούς σε νέα ήθη, αλαζονεία και αδιαφορία για όσους τους εξέλεξαν. Απομακρύνθηκαν κατά συνέπεια από την κοινωνία και επόμενο ήταν να τους απορρίψει και αυτή με τη σειρά της.

Ο πολιτικός οφείλει με τη στάση του να σέβεται διαχρονικές ηθικές αρχές και αξίες και να αποτελεί παράδειγμα για όλους. Συμπεριφορές, όπως η αλαζονεία, απαξιώνουν την πολιτική και οδηγούν σε επικίνδυνους δρόμους. Πιο επίκαιρο παρά ποτέ είναι το παράδειγμα του Ιωάννη Καποδίστρια που έλεγε: «εφ’ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν δια να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις έσχατην πενίαν», αλλά και η στάση ζωής του Μιλτιάδη Έβερτ, που πέθανε με μοναδικό περιουσιακό στοιχείο ένα αυτοκίνητο!

Οι πολιτικοί, νέοι και παλαιότεροι, οφείλουν να κάνουν την υπέρβαση. Οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να εγκαταλείψουν νοοτροπίες του παρελθόντος και να προσεγγίσουν ανθρώπινα τον λαό που εκπροσωπούν. Όσοι επιμείνουν στις παλαιές λογικές θα βρεθούν σύντομα εκτός πολιτικής, απορριπτέοι από το εκλογικό σώμα. Πέραν των ικανοτήτων και προσόντων στην ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών και λύσεων από τον σύγχρονο πολιτικό, το ζητούμενο σήμερα είναι η ανακάλυψη της απλότητας και της ανθρωπιάς, στοιχεία που τόσο πολύ λείπουν από τον σύγχρονο κόσμο μας.