Θα μας φάνε τα αγριογούρουνα.Έντονο το πρόβλημα στην Αρκαδία.

Του Δημήτρη Γιαννακούρα

Έντονο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι αγρότες στη νότια περιφέρεια του δήμου Τρίπολης και ειδικότερα στα χωριά του Βαλτετσίου και την ευρύτερη περιοχή της Μεγαλόπολης, από τα αγριογούρουνα που κάνουν καταστροφικές επιδρομές σε καλλιέργειες.

Το πρόβλημα με τα αγριογούρουνα έχει επιδεινωθεί μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007, γιατί έχασαν το πυκνό δάσος, από το οποίο είχαν τροφή και φώλιαζαν κι έγινε ακόμα πιο έντονο μετά τις φωτιές του περασμένου καλοκαιριού.

Ταυτόχρονα, έχει πολλαπλασιαστεί ο αριθμός των ζώων, διότι τα τελευταία δύο χρόνια έχει μειωθεί και ο αριθμός των κυνηγών που ταξίδευαν στην περιοχή για να κυνηγήσουν ακόμα κι απ’ τη Θεσσαλία.

Σύμφωνα με τους αγρότες της περιοχής οι ζημιές που προκαλούν τα αγριογούρουνα στις καλλιέργειες κυμαίνεται από 30% ως 50% της παραγωγής, σε σιτηρά, καστανοκαλλιέργειες και κτηνοτροφικά φυτά.

Οι αγρότες ζητούν να ληφθούν μέτρα τόσο για την προστασία της παραγωγής τους, όσο και για τα αγριογούρουνα που στην ανάγκη τους για τροφή προκαλούν ζημιές O Σωτήρης Παπαδημητρίου  πρώην  πάρεδρος στο χωριό Αραχαμίτες του τέως Δήμου Βαλτετσίου μας τόνισε

<<Έχουμε ακούσει πολλά στην πορεία του ανθρώπου. Να ξεσπούν πόλεμοι μεταξύ λαών, μεταξύ φυλών, μεταξύ γενναίων. Δεν είχαμε φανταστεί όμως ότι θα σκεφτόμασταν πόλεμο μεταξύ ανθρώπων και ζώων, με σκοπό την επιβίωση.

Κάπως έτσι λοιπόν νιώθουν οι κάτοικοι πολλών χωριών, τόσο στο Δήμο Τρίπολης, όσο και ευρύτερα στο Νομό Αρκαδίας. Ορμώμενος λοιπόν, απ’ το δικό μου χωριό, τις Αραχαμίτες, θα’ θελα να σας αναλύσω πώς έχει η κατάσταση.

Πριν αρκετά χρόνια, κάποιοι «ιδιοφυείς»,  ελευθέρωσαν ζευγάρια αγριογούρουνων, με σκοπό να εμπλουτιστεί η πανίδα και να πολλαπλασιαστούν τα θηράματα για τους κυνηγούς. Αυτά όμως με τα χρόνια υπέρ πολλαπλασιάστηκαν και έγιναν αγέλες. Σε κάθε κυνηγετική περίοδο, αυτά που σκοτώνονται, είναι πολύ λιγότερα από αυτά που γεννιούνται. Με αποτέλεσμα  να αυξάνονται ανεξέλεγκτα και επικίνδυνα. Το φαινόμενο αυτό επιδεινώθηκε δραματικά μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007. Γιατί έχασαν το πυκνό δάσος όπου τρεφόντουσαν και φώλιαζαν.

Οι επιδρομές που κάνουν σε καλλιέργειες, σε δέντρα, σε βοσκότοπους είναι συχνές και καταστροφικές. Οι εκτιμήσεις που γίνονται για τις καταστροφές είναι στην καλύτερη περίπτωση στο 30%, ενώ υπάρχουν φαινόμενα που αγγίζουν το 100%. Ποιο αναλυτικά, μιλάμε για έναν καστανεώνα που υπολογίζουμε 30-50% απώλεια εισοδήματος. Μιλάμε για καλλιέργεια σιτηρών, που έχουμε μέχρι και ολοσκαιρής καταστροφή. Καθώς και αραβόσιτου. Μιλάμε για καλλιέργειες τριφυλλιού. Μιλάμε για τους απλούς βοσκότοπους που εκεί συμβαίνει το εξής: εκεί που περνούν για να σκάψουν, λόγω της έντονης μυρωδιάς που αφήνουν, οι κτηνοτροφικές, ζωικές μονάδες δεν μπορούν να κάτσουν για να βοσκήσουν.

 Και βέβαια να σημειώσω ότι έρχονται στα 50 μέτρα απ’ τα σπίτια του χωριού. Σε λίγο θα τα φιλοξενήσουμε μέσα στα σαλόνια μας.

Άρα τι να μιλάμε; Τι μπορούμε να κάνουμε; Τίποτα. Οι άνθρωποι εκεί παρακολουθούν τη καταστροφή τους σαν θεατές. Αποσύρονται με γοργούς ρυθμούς. Οδηγούνται στην εξαθλίωση λόγω των γουρουνοκατακτητών. Όλα αυτά τα χρόνια υπήρχε απόθεμα υπομονής και ελπίδας. Υπομονή για τις ζημιές που γίνονταν και ελπίδα για τυχόν αντιμετώπιση του προβλήματος από τους αρμόδιους και εμπλεκόμενους φορείς. Τίποτα όμως δεν έγινε. Ο κόμπος έφτασε πλέον στο χτένι.

Δε μπορεί να υπάρχει, και μάλιστα σε αυτή την εποχή, απώλεια εισοδήματος. Δε μπορεί, σε αυτή την εποχή, που καλούμε νέους να επενδύσουν στον πρωτογενή τομέα, να υπάρχει ανεξέλεγκτο αυτό το τραγικό φαινόμενο.  Απαιτούνται λύσεις. Απαιτούνται αποφάσεις.

Μην αναγκάζετε τους θιγόμενους κατοίκους να πάρουν την επίλυση του θέματος στα χέρια τους. Γιατί πολύ φοβάμαι ότι θα είναι οδυνηρό.

Καλώ λοιπόν, τόσο τη Δημοτική Αρχή, όσο και την Περιφερειακή Διοίκηση, να σκύψει με υπευθυνότητα, σοβαρότητα, αμεσότητα, αποφασιστικότητα για την ταχύτατη επίλυση του προβλήματος αυτού.

Καλώ επίσης τον Κυνηγετικό Σύλλογο να συνδράμει στην προσπάθεια αυτή.

Θέλω να ξέρετε ότι η υπομονή των κατοίκων στα πληττόμενα χωριά από αυτή τη γάγγραινα, έφτασε στα όριά της.>>Με βάση τα τελευταία λόγια του κυρίου Παπαδημητρίου που αναφέρθηκε στο Κυνηγετικό Σύλλογο βρήκαμε τον πρόεδρο του κυνηγετικού συλλόγου Τρίπολης Κύριο Γιώργο Ρουμελιώτη και του ζητήσαμε να μας πεί την άποψή του για την αντιμετώπιση του τόσο σοβαρού προβλήματος που έχει προκύψει..Ο κύριος Ρουμελιώτης έδειξε ότι ήταν γνώστης του προβλήματος και μάλιστα είχε  ήδη ασχοληθεί με το συγκεκριμένο θέμα Συγκεκριμένα μα επισήμανε τα εξής.

<<. Έχουμε ενημερωθεί πως στην περιοχή  της Αραχαμίτας αλλά και στις γύρω περιοχές οι κάτοικοι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα από την αύξηση του πληθυσμού των αγριόχοιρων. Σίγουρα ο υπερπληθυσμός αγριόχοιρων σε συγκεκριμένες περιοχές και ειδικά κοντά σε οικισμούς και καλλιεργήσιμες εκτάσεις δημιουργεί σοβαρά προβλήματα. Είναι κάτι που το αναγνωρίζουμε, είναι κάτι για το οποίο έχουμε ενημερωθεί και έχουμε ήδη προχωρήσει σε συζητήσεις προκειμένου να παρθούν μέτρα.  Oι κυνηγετικές οργανώσεις είναι οι μόνες που μπορούν να δώσουν λύση σε αυτό το θέμα.  

Απόψεις δε που ακούστηκαν για απαγόρευση του κυνηγίου στην περιοχή,  τις θεωρούμε όχι μόνο αβάσιμες αλλά και καταστροφικές . Φανταστείτε να απαγορευτεί η θήρα σε μια περιοχή που ήδη αντιμετωπίζει πρόβλημα με υπερπληθυσμό θηράματος, αυτό θα οδηγούσε σε ανεξέλεγκτη αύξηση του πληθυσμού και σε πολλά περισσότερα προβλήματα. Άτοπη επίσης θεωρείται και η άποψη που ακούστηκε για περιφράξεις συγκεκριμένων περιοχών. Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να εφαρμοστεί καθώς ο νόμος απαγορεύει την αιχμαλωσία άγριων ζώων χωρίς σχετική άδεια.

Καταρχήν ήδη οι θηραματολόγοι της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Πελοποννήσου έχουν προγραμματίσει επίσκεψη στην Αραχαμίτα και στις γύρω περιοχές, προκειμένου από κοντά να διαπιστώσουν το μέγεθος του προβλήματος και σε τι ποσοστά υπάρχει και αν υπάρχει υπερπληθυσμός του συγκεκριμένου είδους γιατί όσα γνωρίζουμε μέχρι στιγμής είναι από καταγγελίες κατοίκων και όχι από γνωμοδότηση ειδικών θηραματολόγων.

Εκτός  από αυτό,  στην πρόσφατη περιφερειακή σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στα γραφεία του Συλλόγου μας παρουσία του Δ.Σ της Ομοσπονδίας, των Δ.Σ όλων των Κυνηγετικών Συλλόγων του νομού Αρκαδίας και των επιστημονικών συνεργατών ανέφερα το θέμα και απαίτησα άμεσα να προβούμε σε όλες εκείνες τις ενέργειες που θα συμβάλλουν στον έλεγχο και μείωση του πληθυσμού του αγριόχοιρου.

Οι προτάσεις μου περιλαμβάνουν 3 βασικά σημεία που θεωρώ βάση της εμπειρίας μου πως θα είναι και η μόνη λύση που θα ανακουφίσει τους κατοίκους των συγκεκριμένων περιοχών. Αρχικά θα πρέπει στην επόμενη κυνηγετική περίοδο να εισηγηθούμε στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων,  με την έκδοση της ρυθμιστικής απόφασης θήρας να τροποποιηθεί για την Περιφέρεια Πελοποννήσου η ημερομηνία λήξης της θήρας του αγριόχοιρου από 31 Δεκεμβρίου στην 10^η Ιανουαρίου μαζί με την λήξη της θήρας του λαγού. Οι επιπλέον δέκα μέρες παράτασης της θήρας του αγριόχοιρου θα επιτρέψουν την θήρευση περισσότερων ατόμων και κατ επέκταση μείωση του πληθυσμού τους. Επιπλέον επιβάλλεται η αύξηση του αριθμού θηρεύσιμων αγριόχοιρων ανά ομάδα από 3 σε 5 σε κάθε κυνηγετική έξοδο ενώ θα πρέπει να εξεταστεί και το ενδεχόμενο να επιτραπεί άλλη μια ημέρα το κυνήγι του αγριόχοιρου , δηλαδή από τρεις ημέρες την εβδομάδα σε τέσσερις.

Θεωρώ ότι τα συγκεκριμένα μέτρα που επιμηκύνουν και το χρόνο θήρας του αγριόχοιρου και τα θηρεύσιμα άτομα θα δώσουν οριστική λύση στο θέμα του υπερπληθυσμού των αγριόχοιρων.

Τέλος εισηγήθηκα την επανεξέταση των καταφυγίων άγριας ζωής του νομού Αρκαδίας, την αποτελεσματικότητα τους και τα όρια τους. Θεωρώ πως τα περισσότερα από αυτά δεν λειτουργούν ως καταφύγια καθώς ενώ απαγορεύεται κάθε δραστηριότητα ταυτόχρονα σε όλα σχεδόν τα καταφύγια υπάρχουν ανεμογεννήτριες, κοπάδια, σκυλιά , υλοτομία εκτός από θήρα η οποία απαγορεύεται αυστηρά. Η κατάργηση λοιπόν ορισμένων καταφυγίων ή ο περιορισμός των ορίων τους θα οδηγήσει στην αύξηση των περιοχών που θα επιτρέπεται η θήρα οπότε και θα μπορούν να θηρεύονται περισσότεροι αγριόχοιροι.

Είμαι βέβαιος πως σίγουρα θα δοθεί η λύση που περιμένουν οι κάτοικοι της περιοχής καθώς και για εμάς είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Το κυνήγι αποτελεί μια συμβατή δραστηριότητα και με το περιβάλλον και με τις τοπικές κοινωνίες και δεν επιθυμούμε αυτή η δραστηριότητα την οποία εμείς ελέγχουμε και διαχειριζόμαστε να προκαλεί προβλήματα στους συνανθρώπους μας. Οι κυνηγοί κινούνται και λειτουργούν πάντα με γνώμονα την σωστή διαχείριση, την μετάδοση της κυνηγετικής παιδείας και τον σεβασμό σε όλους τους ανθρώπους της υπαίθρου και όσων δραστηριοποιούνται σε αυτή. Για όλους εμάς ο προορισμός της φύσης είναι να την βιώνουμε και όχι να την αποστειρώνουμε και δεσμεύομαι πως άμεσα θα δοθεί οριστική λύση στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι κυρίως των Αραχαμιτών.