Η ξυλόσομπα και το παραμύθι

Του Δημήτρη Γιαννακούρα

<<Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη ,δώσε  κλώτσο να γυρίσει παραμύθι να αρχινήσει>> .Κρύα βράδια του χειμώνα  σε κάποιο παραγώνι κοντά στο τζάκι Το χιόνι έπεφτε και ο βοριάς χτυπούσε  λυσσαλέα το πατζούρι  στο  μικρό παράθυρο της γωνιάς του σπιτιού. Η γιαγιά καθισμένη στο μικρό καρεκλάκι δίπλα από τη φωτιά  έγνεθε  τη ρόκα της .Ο πατέρας είχε βγει στο καφενείο και η μητέρα αφού είχε κλείσει τα ζωντανά μάζευε το νοικοκυριό . Εμείς  ζητούσαμε  επίμονα από τη γιαγιά να μας πει κάποιο παραμύθι. Και αυτή άρχιζε << Κόκκινη κλωστή δεμένη ……… Μνήμες ,μνήμες

.Εικόνες όμορφες. Ασπρόμαυρες όμορφες εικόνες που έχουν  χαθεί .Μπορεί τα χρόνια εκείνα να ήταν πολύ δύσκολα και η φτώχεια μεγάλη αλλά οι καρδιές των ανθρώπων ήταν πιο ζεστές και ανθρώπινες  .Τα χρόνια πέρασαν ,ο πολιτισμός αντικατέστησε το τζάκι και την ξυλόσομπα με κάποιο καλοριφέρ και το παραμύθι της γιαγιάς με κάποιο DVD .Ο πατέρας έγινε υπάλληλος γραφείου και η μητέρα έπαιρνε και οικιακή βοηθό για τις δουλειές του σπιτιού γιατί δεν προλάβαινε. Τα παιδιά μεγάλωναν με την νταντά .Και η ζωή προχωρούσε .Α  ξεχάσαμε τη γιαγιά αυτή που έλεγε τα παραμύθια κοντά στο τζάκι Θυμάστε; Αυτή πολλές φορές γινόταν βάρος , μπορεί να  μύριζε και λίγο και την πήγαιναν τα παιδιά της για να  έχει παρέα σε κάποιο γηροκομείο. Βέβαια την επισκέπτονταν τακτικά ,μια φορά το μήνα .Της πήγαιναν και από εκείνα τα κουλούρια που της άρεσαν Τα χρόνια ξαναπέρασαν .Ήρθε όπως τη λένε και<< η κρίση >> κάτι σαν τον<< ταμπλά>> όπως  έλεγαν  οι παλιοί και τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν προς το χειρότερο .Τη γιαγιά την ξαναπήραν στο σπίτι και ας μύριζε λίγο. Βλέπετε είναι καλή ακόμη η σύνταξη  που παίρνει από τον παππού .Ο Θεός να τον συγχωρήσει. Πήραν και ξυλόσομπα και ας μαυρίζει λίγο τον τοίχο .Βλέπετε λεφτά για πετρέλαιο δεν υπάρχουν .Η μητέρα αναγκάστηκε να διώξει την οικιακή βοηθό και να ψάξει για δουλειά. Τα παιδιά προτιμούν το τζάκι και τα παραμύθια της γιαγιάς από το απρόσωπο dvd και με αγωνία περιμένουν να ακούσουν  το << Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη, δώσε κλώτσο το να γυρίσει παραμύθι να αρχινίσει>> Όσο για τον πατέρα ζει μέσα στην αγωνία αν θα έχει και την επόμενη μέρα δουλειά. Απ όλα αυτά τα δεινά  όμως,  που μας έχουν βρει το σίγουρο είναι ότι θα βγει κερδισμένη η  οικογένεια .Ένας θεσμός που εδώ και χρόνια είχε αρχίσει να παραπέει. Γιατί  σίγουρα η ξυλόσομπα  και η  γιαγιά με το παραμύθι εκτός  από όμορφες εικόνες του παρελθόντος στη μνήμη των μεγαλύτερων θα γίνουν  ξανά εικόνες πρότυπα για τις νέες γενιές ώστε να μπορέσουν να κερδίσουν ξανά τις  χαμένες αξίες. Ίσως η ξυλόσομπα και η γιαγιά με το παραμύθι να δώσουν ξανά τα στοιχεία εκείνα  που θέλει η Ελληνική κοινωνία για να ξαναπατήσει  γερά στα δικά της πόδια. Το μακρινό για τους περισσότερους χθες  συναντιέται με το σήμερα .Ας ελπίσουμε ότι θα σμίξουν αρμονικά και η κόκκινη κλωστή του παραμυθιού θα δώσει στην κοινωνία αυτό που της έλειπε