Συντάκτης: peloponnisiaki.gr
– 30 Ιουλίου 2011
Την διερεύνηση των ευθυνών για τις κακοτεχνίες που έγιναν κατά την κατασκευή του τμήματος Παραδεισίων – Τσακώνας του αυτοκινητοδρόμου Κορίνθου – Τρίπολης – Καλαμάτας και είχαν ως συνέπεια την καταστροφή του δρόμου από κατολισθήσεις, ζητεί από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου ο βουλευτής Μεσσηνίας της Ν.Δ. Γιάννης Λαμπρόπουλος.Σε αναφορά που κατέθεσε ο βουλευτής στο ανώτατο ποινικό δικαστήριο υπενθυμίζει ότι το τμήμα αυτό ολοκληρώθηκε πριν 10 περίπου χρόνια και παραδόθηκε στην κυκλοφορία, αφού κόστισε στο Ελληνικό Δημόσιο 87 εκ. ευρώ. Ο δρόμος όμως καταστράφηκε από κατολισθήσεις τον Φεβρουάριο του 2003 και απαιτούνται 120 εκ. ευρώ για την επανακατασκευή του, που βρίσκεται σε εξέλιξη. Ο κ. Λαμπρόπουλος κατέθεσε επίσης ογκώδη φάκελο με στοιχεία που αποκαλύπτουν τις κακοτεχνίες και ζητεί τον εντοπισμό και την τιμωρία των υπευθύνων.
Η ΑΝΑΦΟΡΑ (του βουλευτή Γ. Λαμπρόπουλου)
Στην αναφορά του προς τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ο κ. Λαμπρόπουλος σημειώνει:
«Το τμήμα Παραδείσια – Τσάκωνα της Ν.Ε.Ο Τρίπολης – Καλαμάτας, παραδόθηκε στην κυκλοφορία τον Μάρτιο του 2000 και τον Ιανουάριο του 2003 κατέρρευσε και κατεστράφη ολοσχερώς.
Το ως άνω τμήμα κατασκευάσθηκε σε δύο φάσεις.
Κατά την Α’ φάση εκτελέσθηκαν οι χωματουργικές εργασίες και τα βασικά τεχνικά (θολωτοί και πλακοσκεπείς οχετοί, κάτω διαβάσεις).
Κατά την Β’ φάση κατασκευάσθηκαν τα επιφανειακά τεχνικά (τοίχοι αντιστήριξης, επενδεδυμένοι τάφροι, New Jersey κ.λπ.) και η ανωδομή (στρώση σφράγισης, οδοστρωσία, ασφαλτικά, σήμανση οριζόντια και κατακόρυφος.
Για την πρώτη εργολαβία (Α’ φάση) έγινε δημοπράτηση στις 23-12-1991 και το συμφωνητικό υπεγράφη στις 27-2-1992.
Η έκπτωση που επιτεύχθηκε έφθασε το 72,66% και ανάδοχος εργολάβος ήταν η εταιρία «Α.Τ.Τ.Ε.Ν.Ε Α.Ε».
Με προϋπολογισμό του έργου 2.000.000.000 δισ. δρχ το ποσό μετά την έκπτωση που θα ελάμβανε η κατασκευάστρια εταιρία θα ήταν 751.269.950 εκατομ. δρχ.
Διευθύνουσα Υπηρεσία είναι η 2η ΔΕΚΕ Τρίπολης.
Οι εργασίες της Α’ φάσης περατώθηκαν την 30-6-1995 και στις 14-2-1996 εκδόθηκε η με αριθ. πρωτ.: 229 βεβαίωση περαίωσης των εργασιών του έργου από τον τότε προϊστάμενο της 2ης ΔΕΚΕ Τρίπολης.
Προκειμένου να καταβληθούν τα χρήματα στην εταιρεία συντάχθηκαν οι 1ος και 2ος συγκριτικοί πίνακες από την 2η ΔΕΚΕ.
Μετά από διαδοχικές προσφυγές του αναδόχου στο Διοικητικό Εφετείο Τρίπολης, εκδόθηκαν οι 41/1996, 42/1996 και 43/1996 αποφάσεις τού ως άνω Εφετείου που έκαναν όλως παραδόξως δεκτές τις προσφυγές.
Για τον 3° συγκριτικό πίνακα εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 121/1998 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Τρίπολης με την οποία έγινε δεκτή η προσφυγή της εταιρείας.
Στη συνέχεια ο ανάδοχος για τον 5° συγκριτικό πίνακα υπέβαλε την από 25-9-1999 προσφυγή προς το Διοικητικό Εφετείο Τρίπολης, όπου εκδόθηκε η με αριθ. 419/2003 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Τρίπολης με την οποία έγιναν δεκτές οι θέσεις του αναδόχου.
Κατά των αποφάσεων 41, 42, 43/1996, παρά το γεγονός ότι η οικονομική επιβάρυνση του έργου από την εκτέλεση των ανωτέρω αποφάσεων ήταν πολύ μεγάλη, δεν ασκήθηκε κατ’ αυτών αίτηση αναιρέσεως ενώπιον του ΣτΕ, γιατί οι λόγοι των αντίστοιχων αιτήσεων αναιρέσεως κρίθηκαν αβάσιμοι από την τριμελή επιτροπή του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους – Δικαστικό Γραφείο Ναυπλίου με σύμφωνη γνώμη του προέδρου του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
Κατά των αποφάσεων 121 και 122/1998 ασκήθηκαν ενώπιον του Συμβουλίου Επικρατείας αιτήσεις αναιρέσεως του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, οι οποίες έγιναν δεκτές και παραπέμφθηκε η υπόθεση στο Διοικητικό Εφετείο Τρίπολης για νέα κρίση.
Στη συνέχεια το Διοικητικό Εφετείο Τρίπολης στη συνεδρίαση της 14-1-2003 εξέδωσε τις με αριθμό 418/2003 και 419/2003 αποφάσεις, με τις οποίες έγινε δεκτή στο σύνολο της η προσφυγή του αναδόχου.
Παράλληλα το Διοικητικό Εφετείο Τρίπολης εξέδωσε τη με αριθ. 420/2003 απόφασή του, που επίσης δέχεται την προσφυγή του αναδόχου για τόκους υπερημερίας.
Παρά το γεγονός ότι η οικονομική επιβάρυνση του έργου από την εκτέλεση των 418/2003, 419/2003 και 420/2003 αποφάσεων επίσης ήταν υπέρογκη, δεν ασκήθηκε κατ’ αυτών αίτηση αναιρέσεως ενώπιον του ΣτΕ και κατέστησαν αμετάκλητες.
Ετσι ο ανάδοχος έχει εισπράξει τουλάχιστον 77.375.677,67 εκ.€ ή 26.365.764.085 δισ. δρχ, ενώ είχε αναλάβει την εκτέλεση της Α’ φάσης του έργου με το ποσόν των 2.204.754,09 εκ. € ή 751.269.956 εκ. δρχ και επιπλέον εκκρεμούν σε βάρος του Δημοσίου και άλλες αναγκαστικές κατασχέσεις.
Η Διευθύνουσα Υπηρεσία (2η ΔΕΚΕ Τρίπολης) κατά τα σύνταξη του 1ου Π.Κ.Τ.Μ.Ν.Ε δεν ακολούθησε τις οδηγίες που είχαν δοθεί με την αριθ. πρωτ.: ΔΙ α/5/247/14-7-1993 απόφαση του υπουργού ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε σχετικά με την τιμολόγηση των νέων εργασιών «λιθορριπή κοιτοστρώσεως και καθαρή μεταφορά λίθων» και τις τιμολόγησε με μεγαλύτερη τιμή μονάδος.
Η 2η ΔΕΚΕ κατά την ανασύνταξη του 1ου Σ.Π μετέφερε τις ανωτέρω νέες εργασίες από το κεφάλαιο Α’ Χωματουργικά έργα, στο κεφάλαιο Β’ τεχνικά έργα, αφενός χωρίς να αιτιολογεί τη μεταφορά αυτή στην τεχνική έκθεση και αφετέρου χωρίς να της έχει δοθεί τέτοια εντολή, ενέργεια η οποία αποτέλεσε τη γενεσιουργό αιτία όλων όσων προέκυψαν μετέπειτα με τις αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου Τρίπολης.
Η μεταφορά αυτή των νέων εργασιών, μείωσε «τεχνητά» τη δαπάνη του κεφαλαίου Α’ Χωματουργικά έργα, με αποτέλεσμα να μην προκύψει υπέρβαση του 100% της συμβατικής δαπάνης αυτού.
Η 2η ΔΕΚΕ δεν αναγνώρισε, με κανέναν από τους εγκριθέντες στη συνέχεια 2ο, 3ο και 4ο συγκριτικούς πίνακες (πέραν του 1ου ο οποίος και ανακλήθηκε) την ύπαρξη υπερσυμβατικών ποσοτήτων στο κεφάλαιο Α’ Χωματουργικά έργα και αυτό γιατί με τον τρόπο που τους συνέταξε δεν προέκυπτε υπέρβαση του 100% της συμβατικής δαπάνης.
Η ενέργεια αυτή, η οποία ήταν γενεσιουργός αιτία όλων όσων προέκυψαν μετέπειτα με τις αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου Τρίπολης (μεταφορά των νέων εργασιών από το κεφάλαιο Β’ τεχνικά έργα ) στέρησε από τη ΔΕΚΕ τη δυνατότητα που είχε σύμφωνα με το άρθρο 44 του Π.Δ 609/1985, είτε να διαπραγματευτεί με τον ανάδοχο τις ζητούμενες από αυτόν νέες ειδικές τιμές και να επιτύχει την εκτέλεση των υπερσυμβατικών ποσοτήτων, που θα προέκυπταν αν είχαν κατακυρωθεί οι νέες εργασίες στο κεφάλαιο Α’ χωματουργικά έργα με τιμές οι οποίες θα ήταν πλησίον στις συμβατικές, είτε αν ο ανάδοχος απαιτούσε τελικά τις τιμές που του επιδίκασαν από το Διοικητικό Εφετείο Τρίπολης, να διαλύσει τη σύμβαση και να επαναδημοπρατήσει το έργο, όπως είχε δικαίωμα σύμφωνα με την παραγ. 1 του άρθρου 9 του Ν. 1418/1984.
Σημειωτέον τα ποσά που εισπράχθηκαν από τον ανάδοχο από τις παραπάνω δικαστικές αποφάσεις, προέρχονται όλα από Εθνικούς πόρους.
Με ευθύνη της 2ης ΔΕΚΕ οι τιμές διαμορφώθηκαν για παράδειγμα σε 449 δρχ/μ3 για εκσκαφή σε γαιωημιβραχώδη και 1664 δρχ /μ3 για εκσκαφή σε βραχώδη ενώ οι αντίστοιχες συμβατικές τιμές ήταν 74 δρχ/μ3 και 258 δρχ/μ3.
Οι εργασίες της Α’ εργολαβίας περατώθηκαν στις 30-6-1995 και επειδή είχαν παρέλθει από τότε οι 15 μήνες που προέβλεπε η σύμβαση για τη συντήρηση του έργου θεωρήθηκε ότι έγινε αυτοδίκαια η οριστική παραλαβή αυτού, 30 ημέρες μετά την από 7-10-1996 όχληση του αναδόχου, σύμφωνα με το άρθρο 55 παραγ.2 του Π.Δ 609/1985.
Από τις 23-2-1996 είχε συγκροτηθεί τριμελής επιτροπή για την προσωρινή παραλαβή των εργασιών του έργου.
Η τελική επιμέτρηση υποβλήθηκε από τον ανάδοχο την 15-1-1996 και εγκρίθηκε από τον επιβλέποντα μηχανικό της 2ης ΔΕΚΕ.
Η επιτροπή πρότεινε την προσωρινή παραλαβή των εργασιών του έργου στις 21-11-1996 και έγινε παραλαβή του έργου, παρά το ότι την ίδια χρονική περίοδο Ιούλιο του 1995, σε αναφορά των συνεργαζομένων γραφείων (Π. Μαρίνος και Μ. Καββαδάς), προς τη Δ/νση Μελετών της Γ.Γ.Δ.Ε /ΥΠ.ΧΩ.Δ.Ε, επισημαίνεται ότι παρουσιάσθηκαν προβλήματα στο έργο.
Ακόμη και αυτή η 2η ΔΕΚΕ μετά την παραπάνω αναφορά με το 1433/19-7-1995 έγγραφο της απευθύνεται προς το Κεντρικό Εργαστήριο Δημ. Εργων (ΚΕΔΕ) ζητώντας τη βοήθεια του, διατυπώνοντας για πρώτη φορά ανησυχία για την περιοχή κατολίσθησης.
Στη συνέχεια αν και έγιναν μελέτες και τα προβλήματα επιβεβαιώνονταν, η ΔΕΚΕ με σύμφωνη γνώμη του υπουργείου Δημοσίων Εργων προχώρησε σε δημοπράτηση της Β’ φάσης (ασφαλτικά κ.λπ.) και στην παράδοση σε κυκλοφορία τον Μάρτιο του 2000, όταν πλέον όλοι μιλούσαν (καθηγητές του Πολυτεχνείου κ.κ. Π. Μαρίνος και Μ. Καββαδάς) για φαινόμενο σε εξέλιξη και προέβλεπαν την καταστροφή.
«Το τμήμα Παραδείσια – Τσάκωνα της Ν.Ε.Ο Τρίπολης – Καλαμάτας, παραδόθηκε στην κυκλοφορία τον Μάρτιο του 2000 και τον Ιανουάριο του 2003 κατέρρευσε και κατεστράφη ολοσχερώς.
Το ως άνω τμήμα κατασκευάσθηκε σε δύο φάσεις.
Κατά την Α’ φάση εκτελέσθηκαν οι χωματουργικές εργασίες και τα βασικά τεχνικά (θολωτοί και πλακοσκεπείς οχετοί, κάτω διαβάσεις).
Κατά την Β’ φάση κατασκευάσθηκαν τα επιφανειακά τεχνικά (τοίχοι αντιστήριξης, επενδεδυμένοι τάφροι, New Jersey κ.λπ.) και η ανωδομή (στρώση σφράγισης, οδοστρωσία, ασφαλτικά, σήμανση οριζόντια και κατακόρυφος.
Για την πρώτη εργολαβία (Α’ φάση) έγινε δημοπράτηση στις 23-12-1991 και το συμφωνητικό υπεγράφη στις 27-2-1992.
Η έκπτωση που επιτεύχθηκε έφθασε το 72,66% και ανάδοχος εργολάβος ήταν η εταιρία «Α.Τ.Τ.Ε.Ν.Ε Α.Ε».
Με προϋπολογισμό του έργου 2.000.000.000 δισ. δρχ το ποσό μετά την έκπτωση που θα ελάμβανε η κατασκευάστρια εταιρία θα ήταν 751.269.950 εκατομ. δρχ.
Διευθύνουσα Υπηρεσία είναι η 2η ΔΕΚΕ Τρίπολης.
Οι εργασίες της Α’ φάσης περατώθηκαν την 30-6-1995 και στις 14-2-1996 εκδόθηκε η με αριθ. πρωτ.: 229 βεβαίωση περαίωσης των εργασιών του έργου από τον τότε προϊστάμενο της 2ης ΔΕΚΕ Τρίπολης.
Προκειμένου να καταβληθούν τα χρήματα στην εταιρεία συντάχθηκαν οι 1ος και 2ος συγκριτικοί πίνακες από την 2η ΔΕΚΕ.
Μετά από διαδοχικές προσφυγές του αναδόχου στο Διοικητικό Εφετείο Τρίπολης, εκδόθηκαν οι 41/1996, 42/1996 και 43/1996 αποφάσεις τού ως άνω Εφετείου που έκαναν όλως παραδόξως δεκτές τις προσφυγές.
Για τον 3° συγκριτικό πίνακα εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 121/1998 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Τρίπολης με την οποία έγινε δεκτή η προσφυγή της εταιρείας.
Στη συνέχεια ο ανάδοχος για τον 5° συγκριτικό πίνακα υπέβαλε την από 25-9-1999 προσφυγή προς το Διοικητικό Εφετείο Τρίπολης, όπου εκδόθηκε η με αριθ. 419/2003 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Τρίπολης με την οποία έγιναν δεκτές οι θέσεις του αναδόχου.
Κατά των αποφάσεων 41, 42, 43/1996, παρά το γεγονός ότι η οικονομική επιβάρυνση του έργου από την εκτέλεση των ανωτέρω αποφάσεων ήταν πολύ μεγάλη, δεν ασκήθηκε κατ’ αυτών αίτηση αναιρέσεως ενώπιον του ΣτΕ, γιατί οι λόγοι των αντίστοιχων αιτήσεων αναιρέσεως κρίθηκαν αβάσιμοι από την τριμελή επιτροπή του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους – Δικαστικό Γραφείο Ναυπλίου με σύμφωνη γνώμη του προέδρου του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
Κατά των αποφάσεων 121 και 122/1998 ασκήθηκαν ενώπιον του Συμβουλίου Επικρατείας αιτήσεις αναιρέσεως του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, οι οποίες έγιναν δεκτές και παραπέμφθηκε η υπόθεση στο Διοικητικό Εφετείο Τρίπολης για νέα κρίση.
Στη συνέχεια το Διοικητικό Εφετείο Τρίπολης στη συνεδρίαση της 14-1-2003 εξέδωσε τις με αριθμό 418/2003 και 419/2003 αποφάσεις, με τις οποίες έγινε δεκτή στο σύνολο της η προσφυγή του αναδόχου.
Παράλληλα το Διοικητικό Εφετείο Τρίπολης εξέδωσε τη με αριθ. 420/2003 απόφασή του, που επίσης δέχεται την προσφυγή του αναδόχου για τόκους υπερημερίας.
Παρά το γεγονός ότι η οικονομική επιβάρυνση του έργου από την εκτέλεση των 418/2003, 419/2003 και 420/2003 αποφάσεων επίσης ήταν υπέρογκη, δεν ασκήθηκε κατ’ αυτών αίτηση αναιρέσεως ενώπιον του ΣτΕ και κατέστησαν αμετάκλητες.
Ετσι ο ανάδοχος έχει εισπράξει τουλάχιστον 77.375.677,67 εκ.€ ή 26.365.764.085 δισ. δρχ, ενώ είχε αναλάβει την εκτέλεση της Α’ φάσης του έργου με το ποσόν των 2.204.754,09 εκ. € ή 751.269.956 εκ. δρχ και επιπλέον εκκρεμούν σε βάρος του Δημοσίου και άλλες αναγκαστικές κατασχέσεις.
Η Διευθύνουσα Υπηρεσία (2η ΔΕΚΕ Τρίπολης) κατά τα σύνταξη του 1ου Π.Κ.Τ.Μ.Ν.Ε δεν ακολούθησε τις οδηγίες που είχαν δοθεί με την αριθ. πρωτ.: ΔΙ α/5/247/14-7-1993 απόφαση του υπουργού ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε σχετικά με την τιμολόγηση των νέων εργασιών «λιθορριπή κοιτοστρώσεως και καθαρή μεταφορά λίθων» και τις τιμολόγησε με μεγαλύτερη τιμή μονάδος.
Η 2η ΔΕΚΕ κατά την ανασύνταξη του 1ου Σ.Π μετέφερε τις ανωτέρω νέες εργασίες από το κεφάλαιο Α’ Χωματουργικά έργα, στο κεφάλαιο Β’ τεχνικά έργα, αφενός χωρίς να αιτιολογεί τη μεταφορά αυτή στην τεχνική έκθεση και αφετέρου χωρίς να της έχει δοθεί τέτοια εντολή, ενέργεια η οποία αποτέλεσε τη γενεσιουργό αιτία όλων όσων προέκυψαν μετέπειτα με τις αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου Τρίπολης.
Η μεταφορά αυτή των νέων εργασιών, μείωσε «τεχνητά» τη δαπάνη του κεφαλαίου Α’ Χωματουργικά έργα, με αποτέλεσμα να μην προκύψει υπέρβαση του 100% της συμβατικής δαπάνης αυτού.
Η 2η ΔΕΚΕ δεν αναγνώρισε, με κανέναν από τους εγκριθέντες στη συνέχεια 2ο, 3ο και 4ο συγκριτικούς πίνακες (πέραν του 1ου ο οποίος και ανακλήθηκε) την ύπαρξη υπερσυμβατικών ποσοτήτων στο κεφάλαιο Α’ Χωματουργικά έργα και αυτό γιατί με τον τρόπο που τους συνέταξε δεν προέκυπτε υπέρβαση του 100% της συμβατικής δαπάνης.
Η ενέργεια αυτή, η οποία ήταν γενεσιουργός αιτία όλων όσων προέκυψαν μετέπειτα με τις αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου Τρίπολης (μεταφορά των νέων εργασιών από το κεφάλαιο Β’ τεχνικά έργα ) στέρησε από τη ΔΕΚΕ τη δυνατότητα που είχε σύμφωνα με το άρθρο 44 του Π.Δ 609/1985, είτε να διαπραγματευτεί με τον ανάδοχο τις ζητούμενες από αυτόν νέες ειδικές τιμές και να επιτύχει την εκτέλεση των υπερσυμβατικών ποσοτήτων, που θα προέκυπταν αν είχαν κατακυρωθεί οι νέες εργασίες στο κεφάλαιο Α’ χωματουργικά έργα με τιμές οι οποίες θα ήταν πλησίον στις συμβατικές, είτε αν ο ανάδοχος απαιτούσε τελικά τις τιμές που του επιδίκασαν από το Διοικητικό Εφετείο Τρίπολης, να διαλύσει τη σύμβαση και να επαναδημοπρατήσει το έργο, όπως είχε δικαίωμα σύμφωνα με την παραγ. 1 του άρθρου 9 του Ν. 1418/1984.
Σημειωτέον τα ποσά που εισπράχθηκαν από τον ανάδοχο από τις παραπάνω δικαστικές αποφάσεις, προέρχονται όλα από Εθνικούς πόρους.
Με ευθύνη της 2ης ΔΕΚΕ οι τιμές διαμορφώθηκαν για παράδειγμα σε 449 δρχ/μ3 για εκσκαφή σε γαιωημιβραχώδη και 1664 δρχ /μ3 για εκσκαφή σε βραχώδη ενώ οι αντίστοιχες συμβατικές τιμές ήταν 74 δρχ/μ3 και 258 δρχ/μ3.
Οι εργασίες της Α’ εργολαβίας περατώθηκαν στις 30-6-1995 και επειδή είχαν παρέλθει από τότε οι 15 μήνες που προέβλεπε η σύμβαση για τη συντήρηση του έργου θεωρήθηκε ότι έγινε αυτοδίκαια η οριστική παραλαβή αυτού, 30 ημέρες μετά την από 7-10-1996 όχληση του αναδόχου, σύμφωνα με το άρθρο 55 παραγ.2 του Π.Δ 609/1985.
Από τις 23-2-1996 είχε συγκροτηθεί τριμελής επιτροπή για την προσωρινή παραλαβή των εργασιών του έργου.
Η τελική επιμέτρηση υποβλήθηκε από τον ανάδοχο την 15-1-1996 και εγκρίθηκε από τον επιβλέποντα μηχανικό της 2ης ΔΕΚΕ.
Η επιτροπή πρότεινε την προσωρινή παραλαβή των εργασιών του έργου στις 21-11-1996 και έγινε παραλαβή του έργου, παρά το ότι την ίδια χρονική περίοδο Ιούλιο του 1995, σε αναφορά των συνεργαζομένων γραφείων (Π. Μαρίνος και Μ. Καββαδάς), προς τη Δ/νση Μελετών της Γ.Γ.Δ.Ε /ΥΠ.ΧΩ.Δ.Ε, επισημαίνεται ότι παρουσιάσθηκαν προβλήματα στο έργο.
Ακόμη και αυτή η 2η ΔΕΚΕ μετά την παραπάνω αναφορά με το 1433/19-7-1995 έγγραφο της απευθύνεται προς το Κεντρικό Εργαστήριο Δημ. Εργων (ΚΕΔΕ) ζητώντας τη βοήθεια του, διατυπώνοντας για πρώτη φορά ανησυχία για την περιοχή κατολίσθησης.
Στη συνέχεια αν και έγιναν μελέτες και τα προβλήματα επιβεβαιώνονταν, η ΔΕΚΕ με σύμφωνη γνώμη του υπουργείου Δημοσίων Εργων προχώρησε σε δημοπράτηση της Β’ φάσης (ασφαλτικά κ.λπ.) και στην παράδοση σε κυκλοφορία τον Μάρτιο του 2000, όταν πλέον όλοι μιλούσαν (καθηγητές του Πολυτεχνείου κ.κ. Π. Μαρίνος και Μ. Καββαδάς) για φαινόμενο σε εξέλιξη και προέβλεπαν την καταστροφή.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ
Η Β’ εργολαβία (Β’ φάση) δημοπρατήθηκε στις 4-5-1998 με επιτευχθείσα τεκμαρτή έκπτωση 49,32 % και ανάδοχο την «NESTOS Α.Ε».
Το συνολικό κόστος της Β’ εργολαβίας ανήλθε σε 3.259.364.242 δισ. δρχ με Φ.Π.Α ή 9.565.265,57 εκ. € ενώ η αρχική σύμβαση ήταν 2.125.837.710 ΔΙΣ δρχ ή 6.238.702,01 εκ. €.
Τρία χρόνια μετά, τον Ιανουάριο του 2003 έγιναν εκτεταμένες κατολισθήσεις και ο δρόμος κατεστράφη ολοσχερώς.
Στο τμήμα Παραδείσια – Τσάκωνα, σύμφωνα με πληροφορίες, προβλεπότανε να κατασκευασθούν κοιλαδογέφυρες και σήραγγα, αλλά κατά ανεξήγητο τρόπο δεν έγιναν και υπήρξε τεράστιος όγκος χωματουργικών εργασιών (εκσκαφές, μπαζώματα κ.λπ.) λίαν επικερδή για τους αναδόχους.
Προέκυψαν μπαζώματα που σε σημεία έφθασαν και τα 140 μέτρα ύψος και που συνέβαλαν στην κατάρρευση.
Πάνω στα μπαζώματα κατασκεύασαν τεχνικά τα οποία, όπως ήταν φυσικό, μετά από λίγο χρόνο κατέρρευσαν.
Σε τεχνικές εκθέσεις που συντάχθηκαν από το 2007 και μετά για λογαριασμό της κοινοπραξίας που ξανακατασκευάζει το δρόμο και προκειμένου να ελέγξουν τα τεχνικά που είχαν κατασκευαστεί, για να δουν αν μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν στον καινούργιο δρόμο ή να τα καταστρέψουν, διαπιστώθηκαν μεγάλες κακοτεχνίες και παραλείψεις, όπως τεχνικά με άοπλο σκυρόδεμα και πολλά άλλα που δεν ήταν σύμφωνα με τις συμβατικές υποχρεώσεις των τότε κατασκευαστών και που προφανώς οι υπεύθυνοι της 2ης ΔΕΚΕ (επιβλέποντες, προϊστάμενοι κ.λπ.) δεν είδαν!
Ηταν τέτοιες οι κακοτεχνίες και οι ζημίες που προκλήθηκαν και που διαπιστώθηκαν μετά το έτος 2007 κατά την διάρκεια των μελετών και εκσκαφών, ώστε χρειάστηκε να ξηλωθεί όλος ο δρόμος από τα Παραδείσια μέχρι την Τσάκωνα για να κατασκευασθεί νέος αυτοκινητόδρομος.
Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν έμεινε ούτε ένα μέτρο από τον παλαιό.
Δαπανήθηκαν συνολικά για Α’ και Β’ εργολαβίες του δρόμου τουλάχιστον 86.940.943,24 εκ. € ή 29.625.128.327 δισ δρχ. από 8.443.456,10 εκ. € ή 2.877.107.666 δισ. δρχ. που ήταν το κόστος κατασκευής του έργου μετά τις εκπτώσεις που είχαν επιτευχθεί και σήμερα δαπανάμε ακόμη, πλέον των 120 εκ. € για την επανακατασκευή του.
Αξίζει να σημειωθεί ότι από την πτώση του δρόμου το 2003 μέχρι περίπου το τέλος του 2010 στην παλαιά εθνική οδό που ξαναχρησιμοποιείται έχουν σημειωθεί δεκάδες ατυχήματα με εξήντα δύο τραυματίες, δύο νεκρούς και ανυπολόγιστες υλικές ζημιές.
Το συνολικό κόστος της Β’ εργολαβίας ανήλθε σε 3.259.364.242 δισ. δρχ με Φ.Π.Α ή 9.565.265,57 εκ. € ενώ η αρχική σύμβαση ήταν 2.125.837.710 ΔΙΣ δρχ ή 6.238.702,01 εκ. €.
Τρία χρόνια μετά, τον Ιανουάριο του 2003 έγιναν εκτεταμένες κατολισθήσεις και ο δρόμος κατεστράφη ολοσχερώς.
Στο τμήμα Παραδείσια – Τσάκωνα, σύμφωνα με πληροφορίες, προβλεπότανε να κατασκευασθούν κοιλαδογέφυρες και σήραγγα, αλλά κατά ανεξήγητο τρόπο δεν έγιναν και υπήρξε τεράστιος όγκος χωματουργικών εργασιών (εκσκαφές, μπαζώματα κ.λπ.) λίαν επικερδή για τους αναδόχους.
Προέκυψαν μπαζώματα που σε σημεία έφθασαν και τα 140 μέτρα ύψος και που συνέβαλαν στην κατάρρευση.
Πάνω στα μπαζώματα κατασκεύασαν τεχνικά τα οποία, όπως ήταν φυσικό, μετά από λίγο χρόνο κατέρρευσαν.
Σε τεχνικές εκθέσεις που συντάχθηκαν από το 2007 και μετά για λογαριασμό της κοινοπραξίας που ξανακατασκευάζει το δρόμο και προκειμένου να ελέγξουν τα τεχνικά που είχαν κατασκευαστεί, για να δουν αν μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν στον καινούργιο δρόμο ή να τα καταστρέψουν, διαπιστώθηκαν μεγάλες κακοτεχνίες και παραλείψεις, όπως τεχνικά με άοπλο σκυρόδεμα και πολλά άλλα που δεν ήταν σύμφωνα με τις συμβατικές υποχρεώσεις των τότε κατασκευαστών και που προφανώς οι υπεύθυνοι της 2ης ΔΕΚΕ (επιβλέποντες, προϊστάμενοι κ.λπ.) δεν είδαν!
Ηταν τέτοιες οι κακοτεχνίες και οι ζημίες που προκλήθηκαν και που διαπιστώθηκαν μετά το έτος 2007 κατά την διάρκεια των μελετών και εκσκαφών, ώστε χρειάστηκε να ξηλωθεί όλος ο δρόμος από τα Παραδείσια μέχρι την Τσάκωνα για να κατασκευασθεί νέος αυτοκινητόδρομος.
Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν έμεινε ούτε ένα μέτρο από τον παλαιό.
Δαπανήθηκαν συνολικά για Α’ και Β’ εργολαβίες του δρόμου τουλάχιστον 86.940.943,24 εκ. € ή 29.625.128.327 δισ δρχ. από 8.443.456,10 εκ. € ή 2.877.107.666 δισ. δρχ. που ήταν το κόστος κατασκευής του έργου μετά τις εκπτώσεις που είχαν επιτευχθεί και σήμερα δαπανάμε ακόμη, πλέον των 120 εκ. € για την επανακατασκευή του.
Αξίζει να σημειωθεί ότι από την πτώση του δρόμου το 2003 μέχρι περίπου το τέλος του 2010 στην παλαιά εθνική οδό που ξαναχρησιμοποιείται έχουν σημειωθεί δεκάδες ατυχήματα με εξήντα δύο τραυματίες, δύο νεκρούς και ανυπολόγιστες υλικές ζημιές.
ΕΥΘΥΝΕΣ – ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Κατόπιν αυτών είναι αναγκαίο να ερευνηθούν τυχόν ευθύνες για πράξεις ή παραλείψεις:
1. Των κατασκευαστών και συγκεκριμένα αν εφήρμοσαν τις μελέτες και αν χρησιμοποίησαν τα υλικά που προβλέπονταν.
2. Ολου του προσωπικού της 2ης ΔΕΚΕ Τρίπολης που είχε κάθε μορφής εμπλοκή κατά την διάρκεια της κατασκευής του έργου. Ιδιαίτερα των προϊσταμένων της Υπηρεσίας και των εχόντων την επίβλεψη του έργου.
3. Κατά παντός άλλου που με κάθε τρόπο είχε εμπλακεί στην κατασκευή του έργου.
Μάρτυρες προτείνω:
Τους διατελέσαντες διευθυντές της ΕΥΔΕ/Διευρωπαϊκού Δικτύου Πελοποννήσου από την καταστροφή του έργου μέχρι σήμερα.
Κάθε άλλο υπεύθυνο από το αρμόδιο υπουργείο Δημοσίων Εργων και Υποδομών.
3. Τους μηχανικούς που συνέταξαν τις νέες μελέτες για την ανακατασκευή του δρόμου Παραδείσια – Τσάκωνα
Τους διατελέσαντες προέδρους του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος / Περιφερειακό Τμήμα Πελοποννήσου από την πτώση του δρόμου μέχρι σήμερα.
Τους τότε συμμετέχοντες στην τριμελή επιτροπή του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους – Δικαστικό Γραφείο Ναυπλίου.
Τους καθηγητές του Πολυτεχνείου κ.κ. Π. Μαρίνο και Μ.Καββαδά.
Τους διευθυντές των τοπικών εφημερίδων : α) «Ελευθερία», β) «Θάρρος», γ) «Φωνή» και δ) «Μεσσηνιακός Λόγος».
Τον κ. Αθανάσιο Πετράκο, περιφερειακό σύμβουλο Πελοποννήσου».
1. Των κατασκευαστών και συγκεκριμένα αν εφήρμοσαν τις μελέτες και αν χρησιμοποίησαν τα υλικά που προβλέπονταν.
2. Ολου του προσωπικού της 2ης ΔΕΚΕ Τρίπολης που είχε κάθε μορφής εμπλοκή κατά την διάρκεια της κατασκευής του έργου. Ιδιαίτερα των προϊσταμένων της Υπηρεσίας και των εχόντων την επίβλεψη του έργου.
3. Κατά παντός άλλου που με κάθε τρόπο είχε εμπλακεί στην κατασκευή του έργου.
Μάρτυρες προτείνω:
Τους διατελέσαντες διευθυντές της ΕΥΔΕ/Διευρωπαϊκού Δικτύου Πελοποννήσου από την καταστροφή του έργου μέχρι σήμερα.
Κάθε άλλο υπεύθυνο από το αρμόδιο υπουργείο Δημοσίων Εργων και Υποδομών.
3. Τους μηχανικούς που συνέταξαν τις νέες μελέτες για την ανακατασκευή του δρόμου Παραδείσια – Τσάκωνα
Τους διατελέσαντες προέδρους του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος / Περιφερειακό Τμήμα Πελοποννήσου από την πτώση του δρόμου μέχρι σήμερα.
Τους τότε συμμετέχοντες στην τριμελή επιτροπή του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους – Δικαστικό Γραφείο Ναυπλίου.
Τους καθηγητές του Πολυτεχνείου κ.κ. Π. Μαρίνο και Μ.Καββαδά.
Τους διευθυντές των τοπικών εφημερίδων : α) «Ελευθερία», β) «Θάρρος», γ) «Φωνή» και δ) «Μεσσηνιακός Λόγος».
Τον κ. Αθανάσιο Πετράκο, περιφερειακό σύμβουλο Πελοποννήσου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου