ΜΙΑ ΠΟΛΛΑ ΥΠΟΣΧΟΜΕΝΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ.

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΛΑΣΗΣ είναι ένα παιδί της Τρίπολης, ένας Αρκάς με γερές γορτυνιακές ( ηραιάτικες ) ρίζες. Γόνος μικροαστικής οικογένειας, έλαβε την υποχρεωτική εκπαίδευση ( Δημοτικό – Γυμνάσιο – Λύκειο ) στην πρωτεύουσα της Αρκαδίας και ύστερα σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, πήρε την ειδικότητα του Χειρουργού – Ορθοπαιδικού, τελείωσε την Σχολή Δημόσιας Υγείας, ανακηρύχτηκε διδάκτωρ της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 2008 εκλέχτηκε ομόφωνα λέκτορας της ίδιας σχολής.

Με την
πολιτική ασχολείται από τα φοιτητικά του χρόνια. Πάντα κοντά και δίπλα σε έναν, στον ίδιο, άνθρωπο, στον Αντώνη Σαμαρά. Στάθηκε στο πλευρό του και στα « πέτρινα χρόνια » του σημερινού ηγέτη της Νέας Δημοκρατίας, όταν άλλοι και πολλοί έφευγαν προς … άλλες πολιτείες. Από την οικογένειά του και από τους δασκάλους του ( με πρώτο τον φιλόλογο πατέρα του ) έμαθε ότι η συνέπεια, η σταθερότητα και προπαντός η φιλία είναι ύψιστες αρετές. Ο Κωνσταντίνος Βλάσης ποτέ δεν πήγε, δεν θα πάει, « όπου φυσάει ο άνεμος » …

Μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας, μετά την ανάδειξη του Αντώνη Σαμαρά σε Πρόεδρο του κόμματος, εισέρχεται σήμερα στον εκλογικό στίβο και ζητάει την ψήφο των Αρκάδων. Νέος άνθρωπος, χωρίς δεσμεύσεις και εξαρτήσεις, χωρίς μεγάλα λόγια – είμαστε βέβαιοι ότι εκπροσωπεί το καινούργιο, το άφθαρτο, που τόσο χρειάζεται ο τόπος και  περιμένει η κοινωνία. Γνωρίζει την Αρκαδία και τους Αρκάδες καλά: μεγάλωσε στην Τρίπολη, καμαρώνει για την γορτυνιακή καταγωγή του, υπηρέτησε ως γιατρός την Μεγαλόπολη επί διετία σχεδόν, είναι λάτρης της γαλανής Κυνουρίας, όπου έχει πολλούς φίλους λόγω και των συχνών επισκέψεων – διακοπών σε Άστρος και Λεωνίδιο.

Σε δύσκολους καιρούς και ενώ μπροστά του ξανοίγεται μια λαμπρή επιστημονική καριέρα, ο νεαρός Κώστας μπαίνει στην Πολιτική. Σε ερώτησή μας « ΓΙΑΤΙ » ο φέρελπις πολιτευτής απαντάει: « Έρχεται μια στιγμή που πρέπει κανείς να πει  το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ. Σε μία πολιτική κοινωνία, όσοι αισθάνονται ικανοί για μια αποστολή δεν δικαιούνται να μένουν παρατηρητές, κριτές ή επικριτές εξ αποστάσεως και εκ του ασφαλούς. Η Δημοκρατία χρειάζεται την σοφία των ωρίμων αλλά και την ζωντάνια και την αγνότητα των νέων. Οι πολίτες θα αποφασίσουν σε μία κρίσιμη για τον τόπο στιγμή. Και είμαι βέβαιος ότι θα αποφασίσουν ορθά. Προσωπικά, δεν διεκδικώ τίποτε περισσότερο από το να είμαι εκφραστής των απόψεών τους και υπερασπιστής των συμφερόντων τους. Πιστεύω πως έχω αρκετό οπλισμό, ώστε ν’ αντισταθώ στην αλλοτρίωση, να είμαι πάντα γνήσιος και κοντά στους συμπατριώτες μου, να φανώ αντάξιος των προσδοκιών τους και των καιρών. Άλλωστε αυτοί έχουν πάντα τον τελευταίο λόγο, από αυτούς πηγάζει η όποια πολιτική δύναμη».

Ποιος μπορεί να διαφωνήσει με τα λεγόμενα και τα πιστεύω του νεαρού γιατρού, ο οποίος θέλει να ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ στην Πολιτική;